Babama Japonya'yý Sevdiren Kadýn-20

…

Bir süre sonra kendini Teramachi Kapalý çarþýsýnýn giriþ kapýsýnda buldu. Çarþýyý aðýr adýmlarla gezmeye baþladý. Yer yer alýþveriþ için kendi dükkânlarýna çaðýranlarýn davetlerine tebessüm ederek ve kayýtsýz kalarak yoluna ve bakýnmalarýna devam etti. Yerliler kadar yabancý turistlerinde raðbet ettiði bir çarþýydý.

Para kazanmak ve müþteri çekmek için olanca gayreti gösteren bu insanlara bakarak, aldýrýþ etmeden aðýr aðýr ilerledi. Akþam için taze balýk aldý. Bir lokumcuya uðrayarak, hoþuna giden sevdiði kuþlokumundan biraz satýn aldý.  Tadýna bakmasý için lokumcunun ikram ettiði lokumu reddetmedi. Aðzýna atarak tadýna baktý.  

Giyiminden, lokanta ve kafesine kadar birçok iþyerinin olduðu bu hareketli mekânda vaktin nasýl geçtiðini bile bilemiyordu. Çarþýda ardýndan bir erkeðin kendini takip ettiði zannýyla huzursuz oldu. Bu hisleri birkaç defadýr devam edip geliyordu. Bu ise her geçen gün kendinin biraz daha rahatsýz ve huzursuz ediyordu.

Takip edilip edilmediðini anlamak ve göz gezdirmek bahanesiyle bir giyim maðazasýna geçti. Geriye dönüp baktýðýnda kimseyi göremedi. “Her halde bana öyle geldi. Yoksa kendi kendime evhamlandým mý?” diye sormaktan kendini alamadý.  

O arada maðaza sahibi olan Miyu kapýdan sanki tedirgin olarak içeriye giren Hitomi Hanýmý tanýmýþtý. “Hitomi Haným? Yanýlmýyorum deðil mi?” diyen kadýn sözleri üzerine baþýný kaldýrdý ve dikkatlice kadýna baktý. Uzun bir zamandan beri birbirilerini görüþmüyorlar da olsa Hitomi Haným da onu tanýmýþtý.

Hitomi Haným “Evet… Siz de Miyu olmalýsýnýz” dedi. Miyu “Hoþ geldiniz,” diyerek arkadaþýný selamladý. Hitomi Haným selama karþýlýk verdi. “Hoþ bulduk. Tesadüfen girdim… Siz mi açtýnýz?” sorusuna Miyu, “Açalý bir yýl kadar oldu…”

Hitomi Haným hiç beklemediði bir anda tanýdýk bir simanýn verdiði rahatlýkla yýllar öncesinden tanýdýðý Miyu ile karþýlaþmýþtý. Birçok Japon’un yaptýðý gibi üzerindeki gerginliði yüzündeki tebessümle gizlemeye çalýþtý. Miyu’yu uzun bir zamandýr görmemiþti.

Hitomi Haným “Kazancýnýz bol olsun.” dedi. Miyu “Teþekkür ederim. Hayrola bir sýkýntý yok deðil mi? Sizi sanki biraz gergin gibi gördüm…” diyerek endiþelerini dile getirmeye çalýþtý.

Hitomi Haným “Yok, yok… Belki size öyle gelmiþtir” dedi. Miyu arkadaþýnýn sözlerini kabul eder gibi sesini çýkarmayarak arkadaþýný üstelemedi. Miyu “Gel þurada oturalým… Biraz yarenlik ederiz…” dedi. Ve ona yaný baþýnda oturmasý için bir sandalye uzattý. Miyu arkadaþýnýn yüzüne ve gözlerinin içine bakarak “Görmeyeli uzun bir zaman oldu. Nerelerdesin? Ne yapýyorsun?” diye sordu.

Hitomi Haným derin bir nefes aldý “Biz Yasuki ile boþandýk. Yirmi iki yýl oldu. Nogaya’dan göçerek Kyoto’ya geldim ve kabuðuma çekildim. Burada yaþýyorum.” Hayat hikâyesini o kadar kýsa özetleyivermiþti ki, kendisi þaþýrdýðý gibi, Miyu da þaþýrýp kalmýþtý.

Miyu “Hani severek evlenmiþtin. Ne oldu?” demekten kendini alamadý. Hitomi Haným “Hayatýmýn en büyük hatasýný yapmýþým. Onu yeteri kadar tanýdýðýmý zannediyordum ama hiç tanýmamýþým. Ayrýlmamýz gerekiyordu ve ayrýldýk.”

Miyu geçmiþi çok dallandýrýp budaklandýrmak istemedi. Hitomi Hanýmýn anlattýklarýyla yetinmeye razý oldu. “Galiba iki dünya güzeli kýzýn vardý. Onlar ne âlemde?”

Hitomi Haným “Mahkeme Yumi’yi bana verdi. Ama Ayumi ise babasýnda kaldý. Ýzlerini kaybettim ve bir daha haber bile alamadým. O günden bu yana diðer kýzýmýn yüzünü bile bir daha göremedim. Onun hasretiyle yüreðimin bir köþesi hala kanayýp duruyor…” dedi hüzün dolu duygular içinde…

“Bak buna çok üzüldüm…”

“Sen ne yaptýn?”

Miyu “Ben de Hiroyuki ile evlendim. Bir oðlum ve bir kýzým var. Mutluyum… Birkaç yýl oldu. Bu maðazayý açtým. Önceleri çok zorlandým. Ama hem ben alýþtým hem de müþterilerim… Bildiðim kadarýyla çizimle aran çok iyiydi. Sen ne yapýyorsun peki?”

“Ben de ayný bildiðin gibi, birkaç firmaya desen çizim iþi yapmaya devam ediyorum…”

Miyu “Kýz ne yaptý?” diye sorarak Yumi hakkýnda bilgi almaya çalýþýyordu. Miyu, oðlu Yasuki için kýz araþtýrýyordu. “O Japon dili ve edebiyat bölümünü bitirdi ve öðretmenliðe baþladý…”

“O kadar oldu mu? Bak, buna sevindim iþte… Peki, tekrar neden evlenmedin?”

“Tekrar ikinci bir evliliði denemeye korktum desem inanýr mýsýn?”

“Ama korkmakla da olmaz ki… Genç yaþta hayatýný heder etmiþsin…”

Miyu “Her þeye raðmen dul olmak zordur!” derken, Hitomi Haným þiir gibi konuþmaya baþladý.

…

“Hayatta kolay olan ne var ki?”

“Dizdim yüreðime acýyý,”

“Hasreti…”

“Kýrýldý kanadým,”

“Uçamadým…”

“Keder yakaladý;”

“Esir etti kendine,”

“Ve bir daha kaçmadým…”

…

Devamý var

...

Ant-150515