Suçlu addedilmek nasýl bir külfetse bir parçam oldu kendimi bildim bileli. Yadsýnamayacak kadar aðýr ve yorucu bir miras atalarýmdan.

Belki günün bitiminde belki ömrün kýyýsýnda.

Belki gerçek belki yalan nice söylence içinde saklý iken ismim týkýþ týkýþ bir bavul darmadaðýnýn bir ömrün ilk ve son yolculuðu.

Yükümlülük kadar yorucu olsa da göremediðim yüzü üzüncün her nasýlsa takýlý bir maske yapýþýk ve sýrýtýk bir ifade ile rolümü çalan belki de hayattan aldýðým intikam o somurtuk yaným.

Dinginliðini ömrün neye deðiþebilirim ki ya da ruhun eþ güdümlü istikrarsýzlýðýný ve suskunluðunu hatta suskunluðuma yol yordam bilmez iken kimi ne ile suçlayabilirim hele ki yakýþtýrýlan sýfatlar ve mecazi onla anlatý ile saf tutmuþken en önde belki de tek mefta seneler evvel gömdüðüm ama her nasýlsa dirilmeyi marifet sanan hayatla olan flörtüne aralýksýz devam eden.

Korunaklý bir imge yýðýný þu çalýntý hayatlarýmýz.

Çalýntý sevinçler ve öfkeler ve o belirsizlik sureti kati anlam vermekte ve anlam bulmakta zorlandýðým. Zorlandýðým ne varsa vagonlar dizili peþim sýra bazen lokomotifin önderliðinde bazen yolda kalmýþ bir araba kadar zavallý ve çok yorgun.

Sýðýntý bir tutarsýzlýk belki de düþen payýma korkunun kokusu kadar yakýcý ve acýtýcý acýmamak ise canýmýn yanmasý belki de en sýradan.

Belirgin bir belirsizlik kadar dondurucu buzun üstünde yürümek kadar kýrýlgan ise hele ki o buz tutan kitle tam da gölün üzerinde oysaki ne güzeldi taþ sektirmek kýþ öncesi. Kýþý gönlün bitimsiz, hüznü biteviye ama yeniden kesiþti mi yolum mutlak sevinçlerle hâsýl olan o güzellik boydan boya rengini deðiþtiriyor hatta ki odamýn duvarlarý bile bulanýyor alacalý bulacalý renklere.

Ne var ki bunda… Çok þey var hem de izah edemeyeceðim kadar. Bir o kadar anlam yüklü bulmaya çalýþýrken yolumu. Ýþin kötüsü elinde fýrça karaya çalýyor þu mavi gökyüzü. Durduk yerde çaldýlar düþlerimi dememek olasý deðilken bu sefer evet, bu sefer yine bürünüyorum sessizliðime. Ola ki ses edeyim yok çaresi alamadýðým cevaplarýn küfü bulaþmýþken yýrtýk yarýnlara.

Dünlerin acýsý yetmezmiþ gibi çalýnma ihtimaline karþýn yarýnlarýmý da alýyorum kanatlarýmýn altýna anaç bir tavuk gibi. Oysaki daha yeni çýktý yumurtadan o kuluçkadaki düþlerim. Gerçi içlerinde bin yaþýnda olan da var ama o yeni yetme hayallerim yok mu ne çok izlek taþýmakta çalýntý mazimden. Geçmiþ gitmiþ bir sürü de üzünç býrakmýþ yetmezmiþ gibi çala-kalem yazdýðým bir þiirin mýsralarýna takýlýyor gözüm. Benden düne uzanan ve koca bir boþlukla yol vermiþ sevdiklerine kim varsa sýrada…

Benden ya da bizden

Kýlýfýný yitirmiþ tüm düþler

Ýhtimal dâhilinde ne çok üzünç

Kifayetsiz ve ramak kala sona.

Barýnan heyula bir üzünç akabinde adýmlarken yeni umutlarý.

Yordanasý bir tutarsýzlýk çoðunda gözlenen aþka dair ya da dosta ve dostluða.

Ne vardý þimdi ölecek

Daha dünkü çocuk

Bak biriktirdiðim cebimde nice kýrýntý

Avaz avaz tutunmuþken o kýrmýzý topa

Aman ha sakýn izin vermeyin

Annem bilir, kýrmýzýyý çok severim.

Çocuksu bir gülüþ mü yoksa þuh dolu bir kahkaha mý cazip gelen ve sadece itiraf edin gerçekten kimsiniz…