Babama Japonya'yý Sevdiren Kadýn-10

...

“Saklamaya kalkmayýn… Kendiniz olun… Aðlamak zayýflýk olarak görülse de, aslýnda hiç öyle deðildir. Güçlü ve hassas olan insanlar aðlar. Kalbi katýlaþan ve kayalaþanlar dýþarýya gözyaþlarýný sýzdýrmaktan mahrumdurlar. Aðlamak isteseler de aðlayamazlar. Onun için daha kindar ve gaddar olurlar.”

“O kadar güzel konuþuyorsunuz ki!”

“Benimkisi bildiklerimi çevremdekilerle paylaþmaktýr.”

“Herkesle paylaþýr mýsýnýz?”

“Sözlerimi alabilecek herkesle paylaþýrým. Ýnsan ayrýmý yapmam, ben her bir insana Rabbimin bir sanat eseri olarak bakar ve öyle görürüm.”

“Keþke burada yaþýyor olsaydýnýz. Sizi sýk sýk ziyarete gelir, birer inci tanesi kýymetinde olan sözlerinizden istifade etmek isterdim.”

Dr. Safa kartvizitini uzattý “Bir telefon kadar yakýným, rahatlýkla mesaj gönderebilirsiniz. Yetiþebildiðim kadarýyla her türlü sorunuza cevap vermeye çalýþýrým…”

“Bunu gerçekten yapar mýsýnýz?”

“Elbette”

Ai babasýnýn kovalamasýndan kaçarak annesinin arkasýna saklandý. Ai’nin “Yakalayamazsýn ki” tahriklerine kapýlan Bay Hakura, Ai yerine eþini kucakladý. Haya-san bir yabancýnýn önünde kocasý tarafýndan da olsa kucaklanmasý karþýsýnda kulaklarýna kadar kýzardý.

“Hakura-san lütfen… Kýzý terletip üþüteceksin…”  dedi

Ýki günü dolu dolu geçirdiler. Ai kendine gösterilen ilgiden fazlasýyla memnun kalmýþtý. Neþesiyle, gençliðin verdiði tavýr ile hep öne çýkmýþtý.

Doktor; Baþkan Hakura ve eþi Hayâ-San yakýn ilgi ve alakasýndan memnun kalmýþtý. Onlara bundan böyle Tokyo’da bir dostlarýnýn olduðunu, tereddüt etmeden kapýyý çalabileceklerini, hatta müsait bir zamanlarýnda Türkiye’yi gezdirebileceðini söyledi.

Baþkan ve eþi de Dr. Safa ile tanýþmaktan memnun kalmýþlardý. Tanýþtýklarý ve sevmeye baþladýklarý bir insanýn gitmesini özleyeceklerdi. Neticede ayrýlma vakti gelmiþti.

Haya-san “Kendinizi o kadar çok sevdirdiniz ki, sizi özleyeceðiz. Aradýðýnýz kadýný bulursanýz, bize de bilgi veriniz. Bu aramanýn sonunu merak edip duracaðým.”

“Tekrar kavuþmak için önce ayrýlmak gerekir. Sevenler mekân olarak uzakta da olsalar, ruhen birbirilerine yakýndýrlar. Unutmamalýsýnýz ki sevenler ayrýlmaz… Esas birbirini sevmeyenler/sevemeyenler ayrýlýrlar… Sizleri mutlu ve huzurlu bir aile olarak görmek istiyorum. Sizler için dua edeceðim… Bu aramanýn neticesini de mutlaka bildireceðim.

Dr. Safa vedalaþarak, Wakasa’ya gitmek üzere trenle oradan ayrýldý. Ai uzun bir süre el salladý. Yemyeþil tepeler arasýnda kurulu bu kasabadan güzel anýlarla ayrýldý.

…

Ayebe’den hemen sonra Fukuchiyama geliyordu. Trenin raylar üzerindeki periyodik seslerinden baþka bir ses yoktu. Tren yolu genelde tepe eteklerinde açýlan dar yerlerden geçiyordu. Eteklerinde yer yer ekip biçilen sürülü küçük tarla ve bahçeler vardý. Geçtiði köy veya kasaba görüntüleri dýþýnda, etrafý saðlý sollu yeþillikler kaplýyordu.

Wakasa’ya gidebilmek için Fukuchiyama’dan sonra Asago’ya geçti. Oradan güney, güneybatý yönüne doðru yönelerek Myoken daðlarýnýn doðu etekleri ile Hyono daðlarýnýn güneybatý eteklerinden geçmesi gerekiyordu.

Asago’nun doðu cephesinde kalan Dangamine, Fujinashi, Mimuro ve Higashiyama daðlarý arasýndaki yol daha uzun gibi görünmüþtü.  Asogo’nun ortasýndan geçen Maruyama nehri eðile büküle batýya doðru akýþýný sürdürüyordu. Yura nehri Yabu’ya oradan da Toyooka’dan geçerek denize dökülüyordu.

Wakasa’ya gitmek için Yabu’nun doðusundan güneye doðru yönelen tren daðlar arasýndan bata çýka ilerliyordu. Trenden adýný okumakta zorlandýðý birçok köylerin içinden geçip gidiyordu.

Tren Takayanagi, Miyake, Ötani, Makuri, Fugenji, Osaki, Mihashira köylerini geçmiþ ve hiçbir olumsuzlukla karþýlaþmamýþlardý. Daðlar arasýnda gökyüzü aniden kapanmýþtý. Ardýndan gök gürültüsü ile þimþek birbirine karýþýyor, baþlayan yaðmur þiddetlenerek yaðmaya devam ediyordu. Yaðan yaðmura yerden yükselen su buharý ile ormanlar arasýndan eteklere kadar inen sis görüþ hýzýný düþürüyordu.

Sekinomiya köyüne yakýn bir yerde toprak ve büyük kayalarýn kaymasýyla tren yolu kapanmýþtý. Acý bir fren sesine trenin þiddetli olarak kayalara çarpma sesi birbirine karýþtý. Tren ve ardýndaki üç yolcu vagonu raydan çýkarak devriliverdi. Bir anda ortalýk ana-baba gününe dönüverdi.

Dr. Safa hafif birkaç sýyrýkla atlatmýþtý. Devrilen vagonlarda yaralananlar vardý. Kazanýn þokunu atlatýr atlatmaz yaralýlara yardýma koþtu. Yorulmak nedir bilmeden çalýþtý. Bir ara telefonu çaldý. Arayan Ayabe Belediye Baþkanýydý.

“Safa Bey, sizin de içinde bulunduðunuz tren kaza yapmýþ, geçmiþ olsun. Bir þeyiniz yok ya… Televizyon kanallarý sizden bahsediyor…”

Dr. Safa “Bir þeyim yok, gayet iyiyim. Evet, ufak bir tren kazasý, yaralýlar var ama þükür ölen yok…” Baþkan “Geri dönmeyi düþünüyor musunuz?” Dr. Safa “Þimdilik hayýr…”  Baþkan “Bir arzunuz olursa yanýnýzdayým, kendinize iyi bakýnýz,” diyerek telefonu kapattý.

Dr. Safa yarasý aðýr olan bir hasta ile beraber ambulansla Yabu’ya döndü. Hastanede yaþý altmýþ beþi gösteren bir erkek hastanýn baþýnda kalarak tedavisinde görev aldý. Bir hayli yorgun ve bitkin düþmüþtü. Oturduðu sandalyede kendine uzatýlan çayý aldý ve bir þeyler yapmanýn gönül rahatlýðý içinde çayýný içti.  

Hastane baþhekimi yanýna kadar gelmiþ, görevli hemþire ve doktorlardan bilgi aldýktan sonra, Dr. Safa’yý da biraz dinlenmesi için kendi odasýna davet etmiþti. Baþhekim önce kendini tanýtmýþ, daha sonra da, Dr. Safa’nýn anlattýklarýný dinlemiþti.

Dr. Safa’ya yaptýðý yardým ve gayretlerinden dolayý, ülkesi insanlarý adýna teþekkür etti. Bir süre baþhekimin odasýnda dinlenmiþ, art arda içtiði çaylar ile biraz kendine gelmiþti. Dinlenirken kaza ve sonrasýnda yaþananlarý bir bir aklýndan geçiriyordu.

Biliyordu ki, her musibetin de bir dili vardý. Musibet insanlar gibi söz diliyle deðil, hal diliyle konuþuyordu. Her zaman çýplak hakikati ifade ediyordu. Hal dili her ne kadar korkutup ürkütse de, kýrýp incitse de daima doðrularý söylüyordu.

Dr. Safa o günün gecesini hastanede dinlenerek geçirdi. Baþkan Hakura eþi Haya-san da hastaneye gelenler arasýndaydý. “Bir þeyin yok ya Doktor Bey?” diye sorarken gözlerini ondan ayýramýyordu. Doktor Safa “Yok bir þeyim” demesine raðmen, ondan uzun bir süre gözlerini ayýrmadý. “Yanýmda kurabiye ve pasta getirmiþtim. Siz ayrýlýrken düþünemediðim için yüreðimde bir ukde kalmýþtý.” Dr. Safa “Niye zahmet ettiniz? Ne gerek vardý?” diyerek kabul etmek istemedi. Haya-san’ýn ýsrarlarý karþýsýnda kýrmamak için zoraki kabul etti.

 Baþkan Dr. Safa’ ziyaret ederek bilgiler almýþ, sonra da yaralýlarý ziyaret etmiþti.  Baþkan ve Eþi hastanede Dr. Safa ile de bir süre baþ baþa oturarak sohbet etmiþlerdi. Onun saðlýðýnýn ve moralinin yerinde olduðunu görünce rahatlamýþlardý. Onlar gittikten bir süre sonra, Dr. Safa pasta ve kurabiyeleri acil çalýþanlarýna ikram etmiþti. Hastaneden vedalaþarak ayrýldý.

…

Devamý Var

...

Ant-150515