Gözlerin tenhasında kaybolduğum koca şehrimdi.
Şimdi o şehirden çok uzakta gurbet ellerdeyim.
Belki ummadığım bir anda ansızın bitecek,
Belki de ömrün sonuna kadar sürüp gidecek,
Her nefesi ızdırap dolu gurbetlik bu sensizlik...
 
Karanlığımın ışığı gözlerin olmadan yitiğim şu virane hayatta,
Senden başka tutunacak tek bir dalım yokken,
Şimdi sana ve ışığım olan gözlerine hasret,
Gurbetinde kalan yüreğim can çekişiyor bir başına.
Bu gurbetliğin bir sonu yok bunu daha iyi anlıyorum...
 
Yolunu beklemekten yorgun düştü yüreğim.
Şehrim gözlerinden uzak kederimle ömrümü tüketiyorum.
Biliyorum sen bir daha asla geriye dönmeyeceksin.
Tek merak ettiğim ömrüme ışık olan gözlerin,
Şimdi kimlerin gözlerine bakıp kimin yüreğini ısıtıyor?
 
Ayşe KARADENİZ
 
Değerli ağabeyim Mustafa KARAAHMETOĞLU’na teşekkürler…

( Gözlerin Şehrimdi başlıklı yazı ayse16 tarafından 26.05.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.