Þafak söktü sökecek bir ayazýn koynunda 
Yalnýzlýðýn vebali bir vefasýz boynunda. 
Gider el sallayarak yýldýzlar ile gene 
Buzdan sarkýtlar kalýr akýllarda bu sene 
Mai-siyah gökyüzü açýlýr perde perde
Rüyaya mihman olan o nazlý yârim nerde? 
Üþüyen kimsesizler gökten iniþte þimdi 
Üþüyen yüreðimle bir serzeniþte þimdi 

Tül perdenin arkasý sanki gölge oyunu 
Kimi evliya, kimi Karamanýn koyunu 
Perdeden yansýmalar ayný gözükür bize 
Sonra dile gelir söz, sözden inerek göze 
Susar izleyiciler söz ile göz yarýþýr 
Gönülden dökülenler gözyaþýna karýþýr 
Ýnanýr yürek hemen yaþ düþen gözlerine 
Rahmet olup dökülür yüreðin közlerine. 

Þafak söktü bugün de aralandý perdeler 
Bugün ölümle hayat bilinmez ki nerdeler! 
Ne aþikâr görünür güneþ olur açýlýr 
Ne âmâ karanlýða bir nur gibi saçýlýr 
Ansýzýn gelir vurur kapýnýn tokmaðýna 
Gözyaþý olur düþer kalbimin çakmaðýna 
La havle çeker dilim, gözlerimden yaþ düþer

Bir serzeniþ içinden duaya telaþ düþer