Umut fakirin ekmeği değildi,
Umut benim seni bekleyişimdi.
Unut dedin söylediğin doğru değildi.
Unutabilseydim gecenin anlamı çoktan biterdi.
Özleme şimdi beni gece kanar,
Sus konuşma yüreğimde haddinden fazla yaralarım var.
Duyurma sesini gözlerim ağlar,
Gözlerim ağlarsa gökyüzünden hayaller akar.
Benden soğumuş olman bile dertti belki,
Umursamadım çünkü hasretim sesineydi.
Hızlı hızlı gidişlerini yaşatsanda bana,
Bütün özlemim bir nefesini hissedebilmekti.
Rüyalarımda yoksun artık, rüyalarım boşa.
Benzetmiyorum kimseyi sana,
Umut yok hasret yok,
Zaten olanıda değmezmiş sana.
Artık hayallerimde bile özgürsün,
Umursa iki dakika bi düşün.
İstanbul artık nefret duygusu,
Yaşadıklarımız yaşayamadıklarımıza armağan olsun.
Sorma şimdi hiçbirşeyi,
Öldürdüm sonsuza dek içimdeki seni.
Sonsuza gidişin uyuştursada bedenimi,
Arkana dönüp sonkez bakmalarına kilitlerim gözlerine gözlerimi.
Yabancı gibi konuşmasaydın benimle,
İçimdeki senin kıymetini bilirdim elbette.
Şimdi sana yazdığım bu son şiirimde,
On altı saat suren sonsuzluğa uğurluyorum seni unutulmuş kelimelerle..
H. MISIRLI