Bazen kırık bir hecenin
Demleniyorum beklerken ulvi
Bir mucizeyi
gerçekleşmeyeceğini
Bile bile ve derken
Gömülüyorum görünmemek iken
Tek seçenek.
Adları olmayan kadınlar
fısıldıyor adımı
Anlam yüklü nice adam
Belisizlikte volta atan…
Korkmaksa en alası
Susmak mı, asla yine de
Sırıtık bir güftenin
ürkünç bir yadsımazlıkla
İçine sığdırdığı o
boşlukla
Al beni koynuna,
demesine çeyrek kala
Kırık yanım deviniyor
acıyla.
Fırsat versen keşke
İnan ki anlatırdım hece
hece.
Ne komik ama gülmesem
de…
Çok da acı,
Hissettiklerimi sığdıramazken
yere göğe.
Çelişen o bağnazlık
Çekiştiren sağımdan
solumdan
O biteviye yalnızlık.
Kıyısındayım pek çok
şeyin
Peyder pey nükseden
Yine de aman vermeyen.
Olmazın oluru gidişin
Kötünün iyisi inan ki
Bu sessizliğim.
Deme de asla;
Hiç mi sevmedim…
Nüansı korku belki de
Yansıyan tüm gizemin.
Boşluk tek tezahürü
iken esirgeyici düşlerimin
Duydun mu söyle ıslığını
çığırtkan üzünçlerin.
Mizaçta saklı sıradan
ve yeni yetme
Tutarsızlığım kadar külfeti
binerken
Biliyorum ki;
Tadımlık bir dünyanın
yankısı tüm olup biten.
Sırnaşık bir acı, çalan
şarkının çığlığı
Kadar dokunan
Kaçıncı oktav kim bilir
Duyup da söyleyemediğim.
Kaygan bir zeminin
yalıtılmışlığında
Ne çok anlatı gizli
Kimi uzağında kimi
sürgün aşka
Öbek öbek yığılı aldatı
Kuşatılmış yazgımın
anlamsızlığı
Kadar yakıcı ezelden
beri hibeli
Bitimsiz yasa.