Uykusuz gözlerimden yükselen karanlık

Sefilce sardı ruhumun tabakalarını

Seslendi yine kendini bilmezin biri

Ve konuşmaya başladı nevrotik dille, hecelerim


insanlık ağlıyor son marşta

marşın da ötesinde hatta

marsın dünyaya uzaklığı kadar

neden uzak insan, insana ?


Sayemi bir başka saye takip ediyor

Bir yolcu var arkamda görünmüyor

Varoluşumu ötelemekten başka neyime

Zavallı oldum artık kendi kendime, ötedeyim


çocuklar kirletilmiş geriye kalan tüm rüyalarda

sıkıcı bu depresif sokak portresi , vahşet !

savaş iyiliği çok uzağa öteledi ,

hem barışa hazırlanıp hem savaşılmaz.


Ancak bir gece vakti vahdet iner,

Düşüncelerim kağıtla rakseder.

Kendimi bulmak için başkasıyla mı yaşlanmalı,

Tek başıma ne faydam olacak ? , fakat , dünyadayım


yine sokaklara hüzün yağıyor,

caddelerde uzun uzadıya kan izleri.

sevginin, merhametin kalmadı selefleri ;

bir şey aşılıyorlar insanoğluna, adına bencillik dedikleri.


Geriye çalan hissiz bakışlarım ve üzüntülü yüreğim,

Düşünmekten arta kalan zihnimdeki yara izleri.

Derin yalnızlık ve kendi ışığımla iç içeyim ,

Özüme kavuşmak için daha ne kadar bekleyesi ?


( Terkedildi Son Kelime başlıklı yazı Möwemensch tarafından 23.05.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.