Gün Batımı



Ve başladı yine gün batımı her günkü gibi hayatımı karartan 
Yalnızlığın eteklerime sarıldığı, korkularımın uyandığı an 
Umutlarımın çakıl taşına döndüğü, ardından un ufak olduğu zaman 
Bilirim ki başladı yine yalnızlığımla başbaşa kalışım. 

Uzaktan göz kırpıyor olsada deniz feneri sakın korkma diye 
Her seferinde ulaşmak için o cılız ışığa dalsam da denizlere 
Olmuyor arkadaşım her zaman daha çok batıyorum derinlere 
Başlamış olur yine yalnızlığımla başbaşa kalışım. 

İşte o an ne kadar çaresiz olsam da anılarıma sarılmak istiyorum 
Ve erguvan ağacından yayılan kokuyu ciğerlerime dolduruyorum 
Odaklayıp gözlerimi fenerin ışığına, gözyaşlarımı boğuyorum 
Ama ne çare, başladı yine yalnızlığımla başbaşa kalışım. 


Yaşayamadığım sevdamı arıyorum bilinçsizce ve özlemlerimi 
Ah aşk deme bana arkadaşım o duygular çoktan terk edip gitti beni 
Şimdi gün batımına yaklaştıkça yaşamım, korkularımla bütünleşti 
Hoşça kal hayat bu can yaşama gücünü kaybetti… 

İşte yine geldi gün batımı saatleri 
Başladı yine yalnızlığımla başbaşa kalışım. 



Canan Onuş  19 - 05 - 2015

( Gün Batımı başlıklı yazı Canan D Onuş tarafından 21.05.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.