En çok da,
bir kapıdan geçerken acır canım.
Seriliverir anılar gözümün önüne,
beni bekliyordur eşikte,
Kâh içilen ilk sigara,
Kâh bir yere yetişmenin çırpınışı
ve bir daha göremediklerim.
Kapının tokmağını tutarken elim,
aslında tuttuğum tokmak değil.
Eller eller,
ve yine eller…
Okşarım bazen kapı tokmağını
Sessizce.
Bilmez hiç kimse,
okşadığım anamdır/babamdır
elimden kayıp giden…
Bazen de bir sevgilidir ilk yüreğimi sızlatan.

En çok da,
bir kapıdan geçerken acır canım.
Kimse bilmez,
kimse görmez yüreğimin titrediğini.
Kapıların varlığa
ya da yokluğa açıldığını.
iş aramaya çıkışlarım gelir aklıma
umutsuzca,
ilk maaşımı annemin avucuna saymak için
ki çırpınışım,
sevdiğimi anneme / babama
söyleyemeyişlerim,
Umuda çıkışlarım,
ve sonsuzluğa uğurlayışlarım…
En çok da
bir kapıdan geçerken acır canım.
( Bir Kapıdan Geçerken başlıklı yazı capanoglu67 tarafından 21.05.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.