Kötülüðün baþtan çýkarýcý güzelliði…

Zamanýn ýrmaðýna nasýl engel koymak mümkün deðilse sizce imkân dâhilinde mi sevgiyi köreltmek ve nefrete paye vermek?

Zamanýn kör edici hýzý inanýlmaz bir ivme ile ulaþtý mihraba, yetiþti imdada ve sustu insan konuþurken edimler yerden yere vururken tüm güzellikleri.

Andan ana geçiþ yaparken ve küserken hayata yetiþti vicdan bir hamlede ve yol verdi onca imgeye yoldan çýkmamak adýna.

Yeltenmedi mi dense yalan olur ya da küsmedi mi dense... Önce varlýðýna küstü insan ve sevgiye. Yemin etmek kar etse kerelerce döndü ne yazýk ki sözünden. Aðzýndan çýkan tek bir sözcük bile hasret iken onca pekiþtirece.

Açtý çocuk çok açtý hem de. Bir lokma ekmeðe tav olurdu görseydi eðer.

Açtý kadýn bir yudum sevgiye.

Açtý adam bir yudum suya harcýna koymak için ne inþa edecekse.

Suskundu Tanrý ezelden beri. Çaresizliði ayyuka çýkmýþken meleklerin sus pus oldu doða önce ve kükredi ansýzýn.

Gök gürledi önce ve nasibini aldý herkes düþmese de payýna. Maðdur olan da çekip gitti zalim de…

Gerçek neydi öncesinde ve ne deðiþti de yollarý kesiþti aþk ve nefretin.

Aþkýn yordanasý o tutarsýzlýðý pelesenk olmuþ iken yürek diline nefret eþleþti yürek ölürken.

Önce vicdan öldü ve dindi rüzgâr.

Gerçek ya da gizil güzellik neydi de her þey bu denli karmaþýktý?

Anlamak olanaksýz iken anlaþýlma derdi ile yanýp tutuþan kelebekler bozguna uðradý. Önce kanatlarý koptu.

Börtü böcek terk etti doðayý.

Dehþet içinde inanýlmaz bir devinim yapýþtý yakasýna döngünün.

Kötüye paye verildikçe maskeler çoðaldý.

Ýhtiras idi baþý çeken masumiyet gizlenirken ve örselenirken. Suçmuþçasýna baþýný öne eðdi saf ve iyi benlikler.

Dehþet duygusu sakýnmadý sözünü ve gizlenmedi de.

Kýrmýzýya boyandý yer gök ve kirli bir sarý bulamaç halinde sýzdý okyanuslara.

Bir ömrün deðil bir sonun betimlemesiydi olup biten.

Tuhaftý fazlasýyla tuhaf.

Doðanýn dili lal iken neyin sesiydi bu ve neydi bu mutsuzluðun kaynaðý?

Göçebe bir ruh peyda olmuþtu altý üstü ve ait olmadýðý o bedendi acý veren. Ne aradýðý deðildi önemli olan ne aramadýðý ve neye mal olduðuydu bu pervasýzlýðý insanoðlunun.

Ýkiye bölündü mutluluk ve çoðaldý zulüm.

Zihniyetler boþaldýkça boþaldý ve kan aktý oluklardan boþalýrken damarlarýndaki kaný insanýn.

Kuru vicdanlar gibi vücutlar da kurak çöle döndü kanarken mütemadiyen ve kanatmýþken. Kana kana içti Tanrý bu pervasýzlýðýný cezalandýrýrken nankör fanilerin.

Ne mizahýn izini taþýyordu bu olanlar ne de bir senaryo idi.

Çaðlardan beri süregelen sýfatlar hükmetti eylemlere ve maliklerine o edimlerin ve ne kadar izlek varsa sundu Tanrý sýnarken ve sýnanmanýn verdiði rahatsýzlýkla.

Haddini aþmýþtý insanoðlu.

Varlýklarýn öykünülmez mutluluðunu keþfetmiþ yoz dürtüler muðlâk bir yetersizliklere sýrra kadem bastý. Afallayan ve afallatan ne kadar öðe varsa terk etti düzeneði.

Zaman da mekan da yitirdi anlamýný ve boyutlar çoðaldýkça çoðaldý.

Yaþama öykünmekti aslolan gerekli olsa da olmasa da…

Zahmetli bir yolculuktu sonlanan.

Düþünceler terk ettiðinden beri zihinleri gerçek anlamýný ve yetisini yitirmiþti de.

Son sözcük henüz söylenmemiþti ve fýrsat dahi kalmadan vuruldu gonk.

Sýradan farkýndalýðýný yitirmenin cezasýydý kesilen ama sýradan olmayan bir son ile nihayete eren…