*****çocukların inleyen yüreklerine ithâf olunur
hayatın bilinmeyen bir noktasına takılı kalan laciverdî gözleriyle bakıyordu çocuk
nazarının havası zakkûm kadar soğuk
bir hastahâne kapısına bırakılmıştı
mermilerle hüzün yağdırmıştık tepesine doruk doruk
…
kalbi deşilince ömür heybesinin
sütü de kesiliverir umut bebesinin
çölleşir vakit sinsi sinsi, yavaş yavaş
bir sedâ kanatır özleyişle dolu mekânları
yumak yumak sancılar sarar mızrabı kayıp vicdânları
şimdi
soğuk ortamların
yüreği hoplatan sesiyiz
şimşeklerle yarılan karanlığın
çıldıran nefesiyiz
bizimle tazelendi muhâfızlığını yaptığımız cürüm
şaha kalktı
-mîrasyedimiz olunca-
rûhu bitiren hüküm
işte o an uzaklaştı vuslatsı ölüm
Dursun Tiftik