Tüm ışıklar kapanmış, gözlerin feri sönmüş
Odanın ortasında boylu boyunca yatar
Vermiş sırtını yere, yüzünü Hakka dönmüş
Damarında ölümsüz gerçeğin nabzı atar
-Tüm ışıklar kapanmış, gözlerin feri sönmüş
Üstünde beyaz örtü, ikİ yanda kolları
Bir kaç damla ter inmiş buz gibi şakağından
Kalanlara bırakmış tüm beşeri yolları
Öz yurduna yürüyor o kendi sokağından
-Üstünde beyaz örtü, iki yanda kolları
Akıbetine ağlar herkes elin yasında
Küçücük bir odada mahşerin provası
Azrail'in parmağı iz bırakmışçasına
Ölümün yeni baştan keşfedilmiş havası
-Akıbetine ağlar herkes elin yasında
Gelenler ayaküstü hıçkırırken eşikte
Gidenlerin dudağı duada kıpır kıpır
Bugün bir cenaze var dünkü ahşap beşikte
Gözlerinin önünde kapı önündeki sır
-Gelenler ayaküstü hıçkırırken eşikte
Dünya bir nefes rüzgar iki perde arası
Açıldı; beyaz kundak. Kapandı; kara toprak
Bu gün şu yatanındı yarın kimin sırası?
Bilinir mi ne vakit düşer titreyen yaprak?
-Dünya bir nefes rüzgar iki perde arası
Düşünemez mi insan, düşünür de karınca?
Her canlının son yurdu kendi cürmü kadardır
Bu gün olmazsa yarın o mekana varınca
Ecri kadar havadar, günahlarınca dardır
-Düşünemez mi insan, düşünür de karınca.
Fevzi öztürk
14/04/2015
(
Yolcu başlıklı yazı
kopuk şair tarafından
3.05.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
