Ne kadar tamamlamaya çalışsam da kendimi,
Hep bir şey eksik oluyor, yoksun mesela;
Ceketimi, gömleğimi evde unuttuğum oluyor,
Adımız siliniyor kumsallarda,
Çiçeklerin açmadığı oluyor baharlarda,
Çocuklar parklar yerine mahpus damlarında...

Hep bir parçası eksiktir yapbozların,
Her gün birimiz eksiliyoruz sofralardan.
Ne tadı ne tuzu kalıyor yaşamanın.
Bir kuş sütü eksiktir bazılarımızın sofrasında;
Bazılarımızdaysa koca bir hayat...

Kimi kadınlar bir çocuk özlemiyle yanar. 
Gördüğü her çocuğu sahiplenmek ister.
Sulu göz en az bir çocuk kadar,
Vuslat etmeden bu düşü hayata yumar gözlerini.

Ülkesinde dahi yeri olmayan mültecileri görünce;
Bir parça ekmek için sokaklara taşmış bir şekilde.
Yüreğim ellerimde kendimden kaçıyorum.
Meğer asıl zulüm aşk değil de yurttan sürgün edilmekmiş.
Yaşadıklarını zulüm görmek ne kadar da ayıpmış...

Ne kadar tamamlamaya çalışsam da kendimi,
Hep bir şey eksik oluyor, sen yoksun mesela;
İnsanlık yok, merhamet ölü kuyularda...
 
( Yapboz başlıklı yazı Mecaz Adam tarafından 26.04.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.