buğulanmış cam gibisin acın hep terli ciğerimde
çıkmamış can gibisin diriliği unutmuş fani bedenimde
öpüşmelerin izleri daha taze/iken dudaklarımda
bir ayrılığı kaldıracak gücüm varmı
koca kentin bütün hicranı üzerime eserken
daha içimde ölen kaç mateme dayanabilirim böyle
her gece kefene sarıp gömdüğüm ayrılığın yas/sı
taze/iken
her sabah tekrardan hortluyor yüreğimde
henüz taze sildiğim göz yaşlarım
gün ışığı ile tekrar akıyor yanaklarımdan
aydınlığın en azgın çağında
karanlık azaplar çekiyorum tespih gibi bir/bir
düş perisi ile dertleşiyorum çok kez
saat karanlığa tik/tak dediğinde
salıyorum aklımdan mahpus bütün düşünceleri
meczup fikirlerim yok oluşun davetine hicabet ediyor
kanıyor daha kabuk tutmaya başlamadan
iblis yaralarım
susuyorum,sustukça sığmıyorum aklımla,kalbim'in arasına
ne kadar aklı selim insanlar gibi davransamda
bazan nil misali ok gibi fırlıyorum
durgun benliğimden
gömdükçe kafayı sensizliğin yastığına
isyanım tavan yapıyor o ara
başlıyorum ne kadar na hoş kelimeler varsa
sayıyorum iyiliğe anası ve avradına
Mehmet Kılıçel
(
Acın Hep Terli Ciğerimde başlıklı yazı
M.Kılıçel tarafından
25.04.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.