Tanýmlanmýþ bir mesleði vardý: Ritüel bir akýþ, konumlandýrýlmýþ bir makam kýsaca yeknesak ve tekdüze. Tüm o ritüel akýþýna raðmen ara sýra ivme deðiþtiren, týkýþ týkýþ dosyalarýn hezimete uðrattýðý dolap ve masalar, gün boyu susmak bilmeyen telefonlar…

Sorumluluk eþit daðýtýlmasa da deðil þikâyet etmek aklýndan bile geçirmezdi tek bir serzeniþi dahi. Ýþ temposunun yarattýðý baský kaçýnýlmazdý. Elindeki iþin teslimi baþlý baþýna bir rahatlama iken aldýðý tebrikler her daim motivasyonunu arttýrýrdý. Dolgun bir maaþ da cabasý. Hoþ, üstüne para dahi vermeye razýydý zira âþýktý mesleðine onca pürüzle dolu olmasýna raðmen. Yakýnmak haddine mi düþmüþtü Füsun’un… Yeni yetme tabir-i caizse çaylak bir eleman bir o kadar ruhu ve bedeni yekpare idealizm rüzgârý ile sürüklenen.

Kadýn aðýrlýklýydý çalýþma arkadaþlarý: Sayýsýz kadýn dedikodu üretiminde aralýksýz mesai harcayan. Lakin elindeki iþ idi Füsun’un harcamasý gereken tek mesai bu yüzden pek katýlmazdý sohbetlere. Pek çoðu evli iken yegâne gönül baðýný yine mesleði ile kurmuþtu her ne kadar þahitler huzurunda onanmamýþ olsa da.

Göze battýðý kesindi önceleri görmezden gelse de. Fiziki özelliklere ömrü boyunca itibar etmemiþti bir o kadar kanýksarken zihni melekeleri ve ruh güzelliðini. Bu baðlamda ikili iliþkilerde bir arpa boyu dahi yol alamamýþtý: Ne yaþanmýþlýk ne de yaþanasý iliþkiler zira pek ilgilenmezdi etrafýyla. Sadece ailesi, yakýn dostlarý ve bir iþ sözleþmesi ile resmiyet kazanan mesleði.

Yine de öðrenci kimliðinden arýnamamýþtý iþ hayatýnýn o bulanýk sularýnda yüzerken dahi. Ne de olsa geleceðe dair planlarý vardý gerçi içinden bir ses her daim beyhude olduðunu fýsýldasa da. Ýþte tam da kýrýlma noktasý bu idi. Gerçek hayatýn içinde deðil kýyýsýnda idi her an dalgalara kapýlmasý mümkün zaten sonun baþlangýcýný hýzlandýran da bu olmuþtu. Hýrpani dosyalardý ruhunu doyuran ve baþýný iþe her gömüþünde arasýnda kaybolduðu nice evrak ve rakam silsilesi. Özelinde sakladýðýný paylaþma güdüsü yoktu ki içinde zira biliyordu hiçbir anlam ifade etmeyeceðini tüm o anlatýlarýnýn. Akla hayale gelmeyecek ne varsa hep gelip onu bulmuþtu ve sonu da yoktu bunun en azýndan hissediyordu her ne kadar kendini henüz koþullandýrmamýþ olsa da. Buydu nirengi noktasý. Pandora’nýn kutusu kadar sýr ve gizem dolu… Ilýmlý yaklaþan fazla kimse de yoktu etrafýnda adeta etten bir duvar örmüþlerdi ruhlarýndan arýnmýþ. Paylaþma arzusunda olduðu ne varsa ama sürekli didiklenen özel hayat. Birkaç kez yeltense de almýþtý boyunun ölçüsünü.

Ekolü de literatürü de kendine özgü ve bir o kadar hayallerine tutsak. Ne zaman ki açýk býraksa kapýyý üç beþ köstebek sýzmýþtý içeri. Yine de ara sýra tutamazdý çenesini ve anýnda geri çekerdi kendini. Fazla itibar etmedikleri acý bir gerçekti. Hele ki yan masadaki o kýdemli ithalat yetkilisi ya da arkadaþlarýnýn tabiriyle ‘’Bayan sopa.’’ Çayýnýn yanýnda neredeyse bir kavanoz þeker tüketirdi de et tutmazdý bedeni. Fazla esmer, fazla mesafeli ve sahip olduðu o eleþtirel bakýþ açýsý. Bu deðil miydi her seferinde Füsun’u ters köþeye yatýran. Bir iki kez muhatap olma gafletinde bulunmuþ ve almýþtý boyunun ölçüsünü genç kýz. Zira her seferinde bir uyarý gelirdi muhalif arkadaþýndan:’’Sormayý býrak ve sadece iþini yap. Unutma ki burasý okul deðil. Vaktimizden çalýyorsun. Bilmem farkýnda mýsýn?’’

Oysaki Füsun yüzeysel bakmazdý ne ile iþtigal ederse etsin. Ýlla ki didikleyecekti ve en ufak detayýna kadar da öðrenmeliydi hem mevzuatý hem de iþlevini.

Yediveren gülleri gibi yedi siyah gül ve aralarýndaki tek karaçalý olan zavallý Füsun!

Oysa güller naif ve hoþ kokulu olmalýydý bildiðine göre. Ne var ki kadýn çalýþanlar bu tanýmlamanýn dýþýndaydý. Deðil gül yaprak vasfýný bile hak etmiyorlardý her ne kadar Füsun hala kendini bir çiçek bahçesinde addetse de.

Departmanýn baðlý olduðu bölüm yetkilisi ve müdürüne gün boyu rapor verme zorunluluðunun haricinde bitmez bilmez mesleki eðitimler, hafta sonu kalmasý gereken mesai ve günden güne kuruyan bir bahçe sudan ve güneþten muaf. Hatta ne bir selam ne de edilen tek bir kelam.

Zaman takýlmaya baþlamýþtý artýk. Deðil gün saatler bile geçmek bilmemeye baþladý. Gerilemek de cabasý.

Ýnsan kaynaklarý her ne kadar memnun ve ümitvar olsa da Füsun’dan yana, o bir yandan ideallerini bir yandan sabrýný yitirmeye baþlamýþtý. Bu sýkýntýnýn tek güzel yaný; paranýn sýcaklýðý ve sunulan uçsuz bucaksýz imkânlardý. Kabarýk bir hesap neyine yetmiyordu ki… Füsun’a göre hiçbir þeye.

Üç beþ arkadaþýna bahsetmiþti Füsun burada kalýcý olmak istemediðini. Tepkileri inanýlmazdý. Onlara göre Füsun aklýný yitirmiþti. Zira aklýný yitirmeme gayretiyle özünü ve ruhunu yitirdiði tek gerçekti. Üstüne üstük sosyal bir ortamýn pek çok getirisi vardý. Adý, sosyal ortam…’’Dýþý seni içi beni yakar’’ diyordu da için için baþka bir þey demiyordu.

Raporlar, sunumlar ve hanesine yazýlan tüm o referanslar geleceðe yapýlan yatýrýmýn bir göstergesi kýsaca.

Saygýn bir meslek, köklü bir banka ama sadece bir sürü ývýr zývýr…

Tanýmlamasý bu idi kýsaca Füsun’un gözünde. Yine de tadýný çýkarma gayretiyle tüm o hengameye raðmen çalýþýyordu ve daha da çalýþacaktý gücü yettiði kadar ta ki iþ arkadaþlarýndan birinin baþka bir bankaya transferi söz konusu olana deðin…

Fazlasýyla sessiz bir kýzdý Selda. Fazla muhabbetleri yoktu da. Selda’nýn sessizliði ketumluktan mý fesatlýktan mý ileri geliyor, bir türlü çözememiþti Füsun. Yine de güven tekli ettiðine inanmak istiyordu. Zira bir yanardað gibi için için kaynýyordu iç âlemi. Aylardýr kimse ile bir þey paylaþamamanýn verdiði sýkýntý ile güvenilir bir dost arayýþýnda idi kýsaca. Ve verdi kararýný. Ýlk kez dertleþecekti Selda ile ve son olacaktý da bu muhabbetleri neticede Selda’yý bir daha görmeyecekti. Laf çýkacaðýna da inanmýyordu üstelik. Ne zararý vardý ki üstelik… Bir çift lafýn belini kýracaklardý alt tarafý.

Sýkýntýlarý, iþi ile ilgili yaþadýðý problemlere ve daha aklýna ne gelirse. Zaten iki saat sonra masasýný toplayýp ebediyen gidecekti.

Dostane bir atmosferde bir bir paylaþtý sýkýntýlarýný önce aðýrdan alarak ama kýzýn verdiði güven duygusu ile daha da açtý içini. Aylardan beri nasýl da dolmuþtu ve yüklü bir bulut misali yaðdý da yaðdý. Anlatýyordu ve Selda büyük bir dikkatle dinliyordu. Masumane bir paylaþýmdý onunki neticede. Kaygýlarý, hayalleri, sýkýntýlarý ve baþ edemediði pek çok þey…

Evet, sessiz bir kýzdý Selda lakin hep bunu gözlemlemiþti Füsun. Ne fesat olduðuna inanýyordu ne de güvenilir olmadýðýna. Bir o kadar telkin ettiði o güvenin yaný sýra zaten gün bitiminde çekip gidecekti. Anlattý da anlattý füsun bir ganimet bulmuþçasýna nasýl da mutluydu. Öylesine hafiflemiþti ki ruhu. Konuþuyordu ve en önemlisi paylaþýyordu ve karþýsýnda onu dinleyen biri vardý.

Bir yandan da kýzýyordu kendine:’’Ne aptalmýþým ben. Neden daha önce yeltenmedim ki onunla konuþmaya’’ diye. Özellikle iþi ile yaþadýðý sýkýntýlardý onu boðan ve dile getirdiði. Zira kimseyle bir derdi yoktu kýzýn her ne kadar fazlasýyla dýþlansa da. Selda’nýn cep telefonunun çalmasýyla koydular son noktayý,’’merak etme, her þey aramýzda kalacak, þimdi gitmeliyim’’ demesiyle Selda’nýn.

Sýrtýndan aðýr bir yük kalkmýþtý adeta ve nasýl da rahatlamýþtý bir tüy hafifliðinde.

Bir toplantýya katýlmasý gerekiyordu Füsun’un ve göz göze geldiler Selda’yla ona göz kýrparken. Umduðundan da kýsa sürmüþtü katýldýðý toplantý.

‘’Þanslý günündesin kýzým’’ deyip neþe içinde masasýna yöneldi ve tam köþeyi dönecekti ki çýnlayan kahkahalar ile irkildi. Olaðandýþý bir þeyler olduðu kesindi yoksa ne olabilirdi ki bu kahkahalarýn sebebi. Elindeki dosya yere düþünce almak için eðilmiþti ki isminin geçtiði diyaloðu duydu:

‘’Görmeliydiniz… Ne kadar dolu ve ne kadar saf. Bir bir döktü eteðindeki taþlarý. Bir insan bu kadar mý hayalperest olur. A, bir de ne dedi, biliyor musunuz…’’

‘’Þiþt, sessiz olun, geliyor.’’

Füsun belli etmemeye çalýþsa da sakin olmakta zorlanýyordu. Hiçbir þey olmamýþçasýna gülümseyip masasýna oturdu. Bir hýþýmla saatine baktý. Müdür hala odasýnda olmalýydý.’’Çýkmadan konuþmalýyým ve bu iþe bir nokta koymalýyým.’’ Diye geçirdi içinden bir yandan gözyaþlarýna engel olmaya çalýþýrken.

Bir yandan da çekmecelerini boþaltýyordu belli etmemeye çalýþarak. Zaten fazla bir eþyasý yoktu. En alt çekmeceyi açtý ve tam ortasýndan ikiye kývrýlmýþ istifa dilekçesini aldý eline. Aylar evvel yazmýþtý dilekçeyi ve tarihini boþ býrakmýþtý. Ýmzasýna kadar her þey yerli yerindeydi. O günün tarihini eklemesi gerekendi yapmasý gereken tek þey: 4. Þubat 20...