Zaman nakþederken zehrini

Kelamýn biri bin para

Yoldan çýkmýþ bir kez heyula varlýðý

Devranýn…

Yola gelmek en mubah

Sýktýn sýyrýlýr aniden

Dönmek geri

Geldiðin o nüve

Saklý nice hatýrat

Emsalsiz bir sevda

Nefrete inat.

Týpký eski günlerde gezdiðimiz tozlu yollardaki iki kiþilik yalnýzlýðýmýz gibi arka arkaya dizerken gönül ipine bu yürek sesini ayný yürekte buluþmuþ nadide bir güfte sevi dili henüz rutubetlenmemiþken ve çürümüþken o koza terk ediliþinin ardýndan…

Ne yârin vefasýzlýðý ne dostun ihaneti ne de her hangi bir terk ediliþ terk ediliþin o mazbut varlýðý doyumsuz bir özveri ile iþkillense de sus payý o hercai menekþenin boynu bükülmezden önce.

Külfeti aðýr idi önceleri gerek gidiþlerin sancýsý gerek mecburiyetlerin yüreðe düþürdüðü o yýlgý.

Seni gördüm dün tozlu çerçevemde o yýrtýk resmin kýyýsýnda. Oysaki ortada idin önceleri olaðanca haþmetinle ki seni yüceleþtiren sakladýðýn o sevgi idi. Hep saklamýþtýn ya da olmayan bir sanýyý mesken kýlmýþtým olmayan yüreðinde. Beden dilin o kadar çok þey söylüyor ki hele ki o son kare kayýtlý silinmemecesine ta ki… Evet, ta ki son þahit de ortadan kalkana kadar. Bu da mümkün deðil ne yazýk ki Yaratan idi tek þahidimiz: Her köþede, her kuytuda ve merkezinde birlikteliðimizin ya da olmayan bir bileþke ne de olsa iki nokta arasýndaki o doðru her nedense fazlasýyla kývrýmlý ve kaypak.

Ýthamlar, yergiler kýsaca tüm yalanlarý ile sefil gidiþatýn erdiði son nokta. Yegâne katmaný iken o kalýn sayfa örtülü meftalarýn kül rengi yüzlerine. Mutlu addedilen bir sefalet süregelen. Bensiz ve yolsuz varlýðýn, sensiz ve yorgun onca hatýrat. Ýmgelerin hatrý kalmasýn sakýn ha. Hadi tüm bahanelerini ileri sür ve sýðýn o kalýn duvarlarýn arkasýna ve sür sefaný sürebildiðin kadar. Aman ha, sakýn yerme ve verme velveleye ortalýðý sonra ardýndan kim yas tutar benim haricimde.

Ne kimliðin ne vasfýn ne de adýn hatta tek bir harf bile deðmez nakþetmek için gizli saklý ne varsa. Aslýnda ulu orta peyda olmuþ bir yadsýmazlýkla her ne kadar girsen de þekilden þekle bil ki ne hükmün geçer ne de sözün. Ne de olsa ifþa ettim edeli ifa edemediðim bir görevsin neticede istifamý verdiðim hatta fesih ettiðim bir sözleþme her bir maddesi kayýt dýþý ve her bir kelamýn ve o cüzi iraden kanun dýþý.

Zaman nasýl da göreceli ve duygular nasýl da izafi. Yoksa hiç mi var olmadýk yoksa hepten mi kaybolduk ve unutuldum. Ne bir inkâr ne de itiraf senden duymak istediðim zira bilmez miyim nasýl da ketumsundur.

Sahi neydik biz? Bir elmanýn kabuðu ve çekirdeði kadar fuzuli bir varlýk mýydým yoksa sen merkezinde iken evrenin.

Sahi kimdik biz? Ýki dost mu iki çocuk mu yoksa hiçbir anlam ihtiva etmeyen, öðesi dahi olmayan bir cümle miydik öznesinin hep biz’e tekabül ettiðine inandýðým.

Doðru ya; ben ne zaman biz’e terfi ettim ki. Býrak özneyi ben neye tekabül ettim ki þu ahir ömrümde. Varsa yoksa tekil ve sakil kimliði ile bir günah keçisi ne bir sürüye dâhil ne de olasý bir düzeneðin tek bir üyesi. Kümem hep yalnýzlýk oldu onca gürültü ve þamataya raðmen. Hep sevgi ile haþýr neþir olduðuma inanýrken neþriyatýn yordanasý son cümlesiydim asla birincil sýraya muktedir olamamýþ.

Oldum olasý o komik yaným bak o resimdeki palyaçoyu hatýrladýn mý? Seni güldürürken kan aðlayan yüreðim. Yeter ki sen mutlu ol… Ya ben? Ne zaman sordun ki mutlu olup olmadýðýmý. Oysa hep beklemiþtim bu soruyu. Mutluluða nail olmayan biri olarak ne yazýk ki beni de kendinle eþ deðer gördün. Oysa gülmek hatta basit bir gülümseme bu kadar zor olmamalý, olmamalýydý da. Altý üstü bir dudak kývrýmý ve basit bir mimik hele ki yürek çarpýyorsa o neþenin eþliðinde.

Gülmek deðil mi insana en çok yakýþan her ne kadar son zamanlarda buralara yolu düþmese de.

‘’Mutlu olup olmaman deðil önemli olan’’ deme hakkýna sahip deðilsin çünkü ben bunu senin için yürekten diliyorum en azýndan geçirdiðimiz kutsal zamanlarýn hatýrýna.

Sýfatlardan oldum olasý nefret etmiþimdir sen bunlarýn çoðuna sahip iken irdelenesi hangi sýfata sahip çýktým ki. Artýk sýfatlarýn yerini zamirler aldý ve gizli özne olma þerefine nail olarak ne yazýk ki yüklemlerin güdümündeyim yer ve zaman bakýmýndan bir o kadar kifayetsiz ve nasýl da duraðan.

Seni gördüðüm gün idi kazanýmým olan o ganimet.

Ve yine seni en son gördüðüm gün idi karanlýklara karýþan o muamma kimliðin.

Renklerin cümbüþü, kelimelerin çýðýrtkan týnýsý ve sevdanýn o nazlý dili.

Tekrar karþýlaþma ihtimalimiz olsa bile bir hayalet ile nasýl muhatap olabilirim ki hele ki karanlýða nail olmuþ bir karartý iken. Bilirsin hep beyazý sevmiþimdir ve bir de pembeyi…