Söğüt Dalında Bitti Düşler
güvenmek zor insanlara günümüzde
eser kalmadı ölümsüz dediğimiz sevgimizde
başımı omuzuna yaslamak değil
sırtımı sırtına dayamıştım ömrümce
bilemedim
yaslanınca ağacın çürüyeceğini
güvenildiğinde insanın öleceğini
ve yine kendinle yalnızlığını
anlarsın
oysa ne hayallerim vardı seninle
bir söğüt gölgesinde
yaptığım salıncakta
ayağını yerden kesmek vardı
olmadı kırıldı söğütün dalları
sen içimi ürperten
yaşadığımı hissettiren sevgili
gitsen de kokun kaldı yadigar
her nefes alışımda içime çektiğim
beni sarhoş eden
sadece baktım arkandan
diyemedim gitme kal
elimde kaldı beyaz mendil
sallayamadım
gözyaşlarımla uğurladım seni
su da dökemedim arkandan
kırıldı testim yasından
döner misin bilinmez gittiğin yerden
bulur musun beni bıraktığın gibi
gözlerinde eriyen
boncuk boncuk bakan
mavi düşlerde
vakit çok geç artık
kalmadı ortak değerler
meğer bitmeye mahkummuş
en büyük sevgiler ...
Refik
12 . 04 . 2015
İstanbul
(
Söğüt Dalında Bitti Düşler başlıklı yazı
keskin2011 tarafından
12.04.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
