Beni İstinye'de öldürdüler, gördüm
Anlayamadım neden vurduklarını,
Soramadım korktum...

Koşarak bir an da etrafımı sardılar
Nefesleri ucuz alkoldü
Kendi gök gürültüleri vardı,
Sırılsıklam alevdendi gözleri,
Nereden karşıma çıktılar bilemedim
Ne yapacağımı bilemedim
Bu gecenin bir yedeği yoktu
Kaçacak bir kurtuluşum yoktu...



Sonra kırbaç gibi şaklayan bıçağın ucunda kaldım
Bir an havalandım sandım, yabani rüzgârla
Bir an da çakıldım toprağa...


 Yumuşadım,kendi canımın üstünde kıvrıldım
Çorak ışıkların bedenimi nasıl çözdüğünü gördüm
Soluk soluğa saplandım feryadıma
Sessizce karanlık geceye demlendim
Kanımın tadını tattım da dudaklarımda
Bir an da  bütün şiirlerimi  kaybettim...


Sabah olmasın istedim beni görmesinler diye
Bomboş sokakta süzülerek yattım
Halinden mahzun bir tebessüm için de 
Sökülmez  şafağın sessizliğinde
Gölgemi karanlıklar da eriterek
.
ŞİİRCE ÖPTÜM ÖLÜMÜN SESİNİ !!!



Vedat DÜNDAR

( Bir Şairin Ölümü başlıklı yazı Vedatdündar8 tarafından 6.04.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.