Emanet
Hani,
İyi insan lafının üstüne gelir derler ya büyüklerimiz !
Oysa,
Ben dilimden hiç düşürmedim ki seni.
Yoksa !...
İhtimal vermesine vermiyorum da ...
Gelmiyorsun ama hâlâ.
Neden ?
Ne olurdu bir ikindi vakti gelsen,
Sayılı nefeslerim tükenmeden.
Ama bir gün göremeden ay yüzünü,
Veda edersem buralara,
Soğuk dudaklarımın arasında bir emanetin olacak,
Usulca al onu oradan
Uyandırmadan beni değdirerek dudaklarını sımsıcak.
Bazen özlemin o kadar çökerdi ki kurak topraklarıma
Bilseydin !
Vallahi yokluğundan utanırdın.
Yerimde olsaydın
Nefes almaktan bile usanırdın.
Ama ben !
Senden yine sana koştum yıllar yılı
Gece gündüz durmadan.
Zamanı,
Sensizliğe kurmadan.
Halis Kandemir
(
Emanet başlıklı yazı
Halis Kandmr tarafından
31.03.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
