Tutarsýz ve sýra dýþý. Ne söz yeterdi onu tanýmlamaya ne de ömür.

Ömürler yetmezdi dizilse arka arkaya, kifayetsiz kalýrdý kitaplar, fasiküllerce bilgi yýðýný o yýðýntýyý tanýmlamak adýna. Biraz sýðýntý biraz sýradan fazlasýyla istem dýþý idi o nüanslar yol yordam bilmez iken. Yol yordam ne ola ki onun gözünde. Sadece varsayýmlarýn güdümünde ve izdüþümünde gidiþ geliþlerin. Terk ediþler yazmasa da kitabýnda terk ediliþlere o kadar yatkýn ve alýþkýn bir bünyesi vardý ki…

Hey gidi hey aþk…

Sahi neydi ki aþk: Bir zamanlar tutulduðu o esmer kadýnýn gözlerinde saklý olan derinlik mi yoksa ayný kadýnýn verdiði sözün arkasýnda duramayýp sýrra kadem basmasý mý.

Tekil kimliði çifte dönüþmüþtü ondan sonra ve yine ondan sonra gizil bir kimliði mecnuna dönmüþ bir gariban.

Sýfatlar abartýsýzdý haricinde nükseden, yargýlar sýnýrsýzdý aleyhinde vuku bulan ve bir o kadar acýlarý sonsuzdu o bariz kýrýlganlýðýn gölgesinde ve en dibinde yosun tutmuþ acý dolu dünyasýnýn.

Ne bilen vardý ne de gören.

Ne duyan vardý ne de el veren duysa bile.

Sakil bir kadavra adeta derisi çentik dolu.

Bir müzayedede alýcý bekleyen bakir bir düþ emsalsiz ve bir o kadar eþkâlsiz.

Sanrýlardý eþlik eden, binlerce halüsinasyon duvar dibi yalnýzlýðýnda el veren. Sanýrdýnýz ki; umarsýz hatta kifayetsiz ama oldum olasý delinin delisi.

Sanýrdýnýz ki…

Önemi yoktu ki haricinde süregelen o varsayýmlarýn ya da ketum bakýþlarýn. Varsa yoksa güdümündeki sürrealist ve devinimi bitmek bilmeyen o kaos. Kaotik sayýsýz imge: Komik ama acýmtýrak hatta kýlýksýz alabildiðine.

Ýzdüþümü idi belli ki yaþanmýþlýklarýn ya da yaþanma ihtimali ufukta dahi gözükmeyen.

Ne yerdi ne içerdi?

Kalan aklýný ne zaman yitirecekti kim bilir?

Bir baþýna neylemiþti bunca yýl?

Yadýrgamasa da yadýrgandýðýný gizlerdi akan sicim yaþlarý.

Deliler aðlamazdý oysa. Delinin önde gideniydi hem de. Deli divane olduðu kadýn tescillemiþti bir kez. O bile dayanamamýþ iken kimselerce müdahil olmasý beklenmezdi tabii ki.

Söz konusu olan varlýksýz varlýklarýn eþliði deðildi ki.

Rivayet o ki; dayanamayacaktý bu sefil gidiþata. Er geç giderdi buralardan peþi sýra kaçýk aklýnýn. Kaçan kaçana ama o kaçamýyordu ki. Sadece el sallýyordu gidenlerin arkasýndan bu yüzden çocuklarla çocuktu ve çocuklarýn sevgilisi. El sallardý ne zaman ki bir çocuk görse arkasýndan. Ona el sallanmasa da sallardý. Sallanýrdý bir yandan sallantý yaþamlarýn yanýnda. Yaþanmýþlýklara hibeliydi ömrü. Yine de gocunmazdý gocunsalar da. Umurunda bile deðildi ki.

Bir gün, bir gün daha kifayetsiz anlarýn ve mekânlarýn boyutlar arasý yolculuðunda hüküm sürerken yargýlar ve yergiler.

Bir yýl neydi ki? Üç yüz altmýþ beþ güne tekabül eden bir bilinmez mi romanlara konu olacak aþklar mý örtüþtüðü yoksa anýn belirsizliði mi belleklerin kancalarýnda asýlý.

Yýllar yýllarý kovalamadý ne yazýk ki…

Çoðula yansýmadý tekil kimliði bilakis azaldýkça azaldý ve tükendi biriken ne varsa.

Tüketildi tüketemediði kadar.

Aðlamadý da… Aðlak deðildi ama yorgun.

Üzgün deðildi. Bilmezdi bu duyguyu nefret etti edeli.

Yalnýz deðildi zira yoktu bile. Yoktan var olmuþ bir düþ bile deðilken çoðalamazdý da. Var olmayan gizil bir kimlik ancak tüketilirdi tükenmiþliðin nezdinde.

Anlamsýz mefhumlardan soyutlanmýþ anlamsýz yolculuðu hep sürdü hesabý kesilene kadar. Neyin hesabý olsa da veremediði vermek istedi oysa.

Çok þey istedi aza inat.

Azaldý ve hiçlendi mefhumlar bir silginin nezaretinde.

Silindi her gün: Daha, daha, daha…

Yok olmak istemedi oysa.

Hiçbir zaman var olamamýþtý ki…

Yokluða hibeli yarýnlara eriþemedi var olmamýþ bir rüyanýn penceresinden sarkýtýrken öfkesini.

Ýlk kez tattý öfkenin yakýcýlýðýný.

Bir imgeydi oysa yoktan var eden Tanrý’nýn düzeneðe bir sunumu: Aþkýn nazarýnda ve parsellenmiþ ömürlerin koca bir yanýlgýsý. Oldum olasý üstelik belki de çýkarýlacak bir ders mahiyetinde: Yokluðun kýrýk kanatlarýnda sonsuz olmak isterken sonu gelmeyeceðini bile bile…