Üşürsün
* Üşürsün
Gül bahçeme bülbüller konmaz oldu
Kanat çırpmalara döküldü yalnızlığı
Günbatımı penceresinde son durak
Ne bir yolcu, ne de bir tren sesi
Beni sana nakş eden gözlerin tedirgin
Kime sunduysam el sürmedi.
Üşürsün,
Saçlarını savurma yele
Özlemlerimi çoğaltan elleri kınalı gelin
Mehtapsız gecenin yalı martısı
Söyle,
Kaç mevsim kaldı ömrümün son demine
Düş denizlerini kirletip durdunuz
Göçmen gemiler dönmedi limanlara
İşte son defa güneş bulutlarla sevişiyor
Artık yağmur bekleme.
Gözlerin hangi gezegendi dağ çiçeğim
Yıldızlardan sordum seni görünmemişsin hiç birine
Bilirim, yol uzundur yazgılar adına
Sıcağına gezdirirken avuçlarımı
Ay göz kırptı ağlayan güle
Sana çöl fırtınasıdır içimdeki ses
Usulca in sahillerime, yatır beni göğsünün pınarına
Bekle,
Birazdan Ege'ye, güneş doğacak,
Kuşlar ötecek buruk sevdalara
Ve yüreğimizdeki umut tomurcukları yeniden yeşerecek.
Nuri Dağdelen
(
Üşürsün başlıklı yazı
Öz tarafından
29.03.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
