Ömür seni sevmekle geçiyor.. Bazen sana kızmakla bazen kırılmakla ama sonunda yine sana olan sevgimle bitiyor herşey.. Sanki dünyaya seni sevmeye gelmişim gibi hissediyorum. Bi çocuk gibi çıkarsız savunmasız ve büyük bir cesaretle seviyorum seni.. İnsan karşılıksız sevebilir mi diye sorardım kendime sevebiliyormuş öğrendim gün geçtikçe..  Dalga geçiyorum kendimle sevdamı alaya alıyorum bazen gülüyorum, sonra bunların hepsini tek başıma yaşadığım için kırılıyorum öfkeleniyorum kalbime.. Gülmek tek başına güzel değil sevdiğim koca kahkahalar atmak beni mutlu etmiyor.. insan sevdiğiyle mutlu sevdiğiyle üzgün sevdiğiyle öfkeli..

 bazen karşıma koyuyorum seni beni duymayacağını bile bile bağırıyorum sana sanki ne kadar yüksek sesle konuşursam o kadar duyacakmışsın gibi geliyor..  sonra dönüp alay ediyorum kendimle sen bu duvarlara konuşurken o kim bilir kimlerle mutlu kimlerle gülüyor hayata kimlere dokunuyor kimleri alıyor kalbine diyorum. Olsun be sevdiğim ben seni sen beni sev diye mi sevdim ki? Hayır milyon kere hayır. Ben sevmekten değil ama yüreğim seni beklemekten yoruldu. Bir ömrü böylesine bi sevgiyle böylesine bi öfkeyle hatta böylesine büyük bir umutla geçirebilir miyim bilmiyorum.. ama benden daha çok yaşayacak insanların olduğuna eminim. Sevgim yoruldu sevdiğim her gün sana uyanmaktan gözlerini sana kapamaktan yoruldu.. 

( Sevmek Adına.. başlıklı yazı Albayır tarafından 29.03.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.