Fazlasýyla yorgundu ve de bitkin. Son birkaç gündür bir damla dahi uyku girmemiþti gözüne. Sebebini tahmin edemediði bir vurdumduymazlýk esir almýþken yorgun ruhunu külfetini adeta beyni ve bedeni çekiyordu. Deðil hayýflanmak oflamýyordu bile. Kabul görmese de çoktan kabullenmiþti kabul görmemeyi. Kabullenmiþ olmasý da iþe yaramýyordu beri yandan. Benliklerinden mükellef o sýradan kalabalýðýn bir izdüþümüydü tüm yaþadýklarý her ne kadar yaþanasý ve kabul edilesi bir sürü saçmalýkla dolu olsa da…

Öðretileri sayesinde çok uzaðýndaydý isyanýn istifli bir öfke peyda olsa da zaman zaman. Bildiði dualar kalbinde ve dilinde, þükür avuçlarýnda, yalnýzlýk ise baþucundaydý. Karar vermiþti bir kere. Olmadýðý kadar dirayetli ve pervasýz olduðundan da fazla þükür doluydu. Þunun þurasýnda kaç gün geçmiþti ki hayat arkadaþýný sonsuzluða uðurlayalý. Sýrra kadem basan dostlarý dahi bu kadar yakmamýþtý canýný karýsýnýn terk ediþi kadar.

Dile kolay, otuz beþ seneyi pay etmiþlerdi. Zaman zaman sessiz kalsalar da kelimeleri tüketmenin yorgunluðuyla asla sevgiden yoksun býrakmamýþlardý eþ güdümlü kalplerini. Biricik evlatlarý zaten tutturmuþtu yolunu yâd ellerde. Hem vatanýndan hem ailesinden muaf bir coðrafyayý kendine mesken edindi edineli aramaz sormaz dahi olmuþtu yaþlý ana babasýný.

Anasýnýn vefat haberini alýr almaz tutmuþtu yolunu memleketin gel gör ki yetiþememiþti dahi cenazeye ve kös kös gelmiþti baba evine taziye ziyaretlerini kabul etmek adýna zorla olsa da. Belli ki yaþadýðý o soðuk coðrafya gibi buz kesmiþti yüreði her ne kadar yabancý uyruklu eþinin yanýnda ýlýk ýlýk esse de nefesi ve duygularý. Ne de olsa ele karýþmýþtý genç adam elem dolu gözlerle babasý boþ boþ etrafý süzerken.

O kadar netti ki görünen tablo. Asýl soru þimdi yer bulmuþtu zihninde genç adamýn:’’Yaþlý babasý nasýl idame ettirecekti kalan hayatýný?’’

Cenazenin üzerinden bir hafta dahi geçmemiþti ki gerekli görüþmeleri ve gerekli iþlemleri yapýp gereðini yere getirdi ‘’hayýrlý evlat’’. Dönmezden önce eþinin yanýna bir huzurevine yerleþtirmeye kararlýydý babasýný. Bir çýrpýda halletti ne varsa yapýlmasý gereken ve kaþla göz arasý dedesinden yadigâr ahþap evi bir müteahhide devretti karþýlýðýnda yüklü bir çekle. Ne de olsa vasisi idi artýk babasýnýn. Gerekçesi hazýr ve nazýrdý:’’Yaþlý ve yetilerini yitirmiþ bir adam hangi konuda söz sahibi olabilirdi ki…’’

Yarý gidik aklý ve derin acýsýyla yaþlý adamýn gözleri çoktan görmez olmuþtu haricinde yaþananlarý. Bedeni ayrý yorgundu ruhu ayrý yorgun. Kýsacýk zamanda iðne ipliðe dönmüþtü boðazýndan tek lokma dahi geçmezken.

Bir yandan vicdanýn sesini bastýrýyor bir yandan diretiyordu babasýna yaptýklarýnýn tek gerekçesi olduðunu dile getirip:

‘’Ýnan ki baba yeni evinde çok mutlu olacaksýn. Yeni arkadaþlarýn olacak ve bakýcýlarýn. Kendini asla yalnýz hissetmeyeceksin. Hem ben daha ne kadar kalabilirim ki yanýnda? Ola ki kaldým, bakýmýný dört dörtlük üstlenmem asla mümkün deðil.’’

Fazla sözü yoktu yaþlý adamýn söyleyecek. Kabullenmiþti bir kez:

‘’Sen evine, karýnýn yanýna dön oðul. Beni sakýn dert etme. Elbet vardýr Allah’ýn bir bildiði.’’

‘’Nasýl dert etmem baba? Sen yeter ki yerleþ o bakýmevine. Bak, nasýl rahat edeceksin. Annem de böyle isterdi, inan bana. Ben sýk sýk seni ziyarete gelirim de. Gerisini dert etme sen.’’

‘’Anandan sonra yaþasam ne yazar ki hem kimin umurundayým ki? Sor bakalým ben yaþama arzusunda mýyým?’’

Geçen zaman zarfýnda baba oðlun son konuþmasý bu olmuþtu. Artýk babasýnýn belini dahi doðrultamayacaðýndan emin bir halde huzurevine yerleþtirdi yaþlý adamý. Gönül rahatlýðýyla evine dönmemesi için artýk hiçbir sebep kalmamýþtý.

On metrekarelik küçük ve karanlýk bir oda tahsis edilmiþti talihsiz adama. Ne de olsa, çýkmadýk candan ümit kesilmez hesabý gerekli ihtimamý gösterecekleri gün gibi aþikârdý huzurevi personelinin.

Ufacýk bir televizyon dahi vardý odasýnda her ne kadar sýk sýk ekraný kararsa da, týpký yaþlý adamýn kararan gözleri gibi.

Ne iþtahý vardý adamýn ne dermaný. Ne de isteði vardý yaþamak adýna. Zaten oðlu, adamýn fazla yaþayacaðýný tahmin dahi etmiyordu. Görevini yapmýþ olmanýn verdiði rahatlýk ve huzurla çýktý yola. Babasýnýn vasisi olma þerefine nail olmanýn verdiði o haklý gurur oldukça tatmin etmekteydi diðer yandan. Hava muhalefeti nedeniyle uçaðýnýn rötar yapacaðý anonsu canýný sýksa da aldýrmadý. En kötü ihtimalle geceyi havaalanýnda geçirirdi. Bir yandan da piþkin piþkin gülümsüyordu. Müteahhide verdiði arsanýn inþaatý en kötü ihtimale yaza biterdi. Akýllýca bir yatýrým yapmýþtý doðrusu hem de anasýnýn kýrký dahi çýkmadan. Babasýný emin ellere teslim etmiþ olmanýn verdiði rahatlýkla yerleþti koltuðuna. Sabahýn ilk saatlerinde gecikmeli de olsa bindi uçaðýna. Yaza kadar kim öle kim kala diye de geçirmiyor deðildi hani içinden…

Uçak havalanmýþken içinde tarifsiz bir sýkýntý ile gözlerini açtý yaþlý adam. Gördüðü kâbusun etkisiyle ter içinde kalmýþtý.’’Hayýrdýr Ýnþallah’’ deyip doðruldu yataðýnda. Gayri ihtarý etrafýný süzdü. Televizyon açýk kalmýþtý ara sýra kararan ekranýyla.’’Lanet televizyon’’ diye söylendi adam bir yandan. Baþucundaki saate baktý boþ gözlerle. Sabah ezaný belli ki yeni okunmuþtu. Karýsý düþtü aklýna ve vefasýz oðlu sonrasýnda.

‘’Çoktan binmiþtir uçaðýna’’ diye geçirdi içinden. Baldan tatlýydý uyku. Kapadý gözlerini ayný kâbusu görmemeyi dileyip.

Tam uykuya dalmýþtý ki televizyon ekraný aydýnlandý. Yazýlar seçilmese de ekrandan spikerin anonsu yankýlanýyordu odanýn içerisinde: Hava muhalefetinden dolayý bir uçak düþmüþ ve tüm yolcularý hayatýný kaybetmiþti.

Bu anonsu duymadý bile yaþlý adam. ‘’Endiþe etmeye ne hacet. Varýnca elbet arar’’ demeye kalmadý ki yenik düþtü uykuya.

Ekranda ölen Türk yolcularýn kimlikleri açýklanýyordu bir bir, kaza sonrasý.

Yaþlý adam uykusunda belli belirsiz inledi son defa: ‘’Yeniden bir aradayýz.’’