Müzik ile irtibatýmýz bir türlü ses güzelliðinden olamadý. Bu cümleyi kurduktan sonra karga ve saksaðan hatta akbabalar gibi bet ve çirkin bir sesimin olduðunu anlamýþsýnýzdýr. Anlayacaðýnýzý biliyordum, þimdiden teþekkür ederim anlayýþýnýza. Ses kötü olunca hali ile biz de bir müzik aletine yöneldik. Öyle keman gibi, piyano gibi, baðlama gibi bir müzik aleti de deðil bu. Mýzýka ya da aðýz armonikasý dedikleri bir alet. Ne yapalým biz de onu sevdik onun ile içli dýþlý olduk. Bremen Mýzýkacýlarý ve Kara Kuvvetleri Armoni Mýzýkasý ile hiç ilgim yoktur onu baþtan söyleyeyim de.



Mýzýkaya baþladýðým zamanlardan önce saz çalmayý denedim dýmbýr dýmbýrdan öteye bir türlü geçemedim. Bir ara daha týfýl bebe iken melodika ve akordeon çalayým dedim, onda da garson raký getir garson þarap getir, yaþa çarlistondan öteye geçit vermedi aletler ve benim yeteneksizliðim. Bir ara gitar çalayým, hatta ders alayým da öðle öðreneyim dedim. Arkadaþýn müzik kursuna yazýldým. Ýki üç ders gittikten sonra adam baktý ben de en ufak bir umut ýþýðý yok, hatta ‘'bu çocuk bunu çalsýn ben býyýklarýmý dibinden yolarým.'' Diye öðretmenin arkamdan ileri geri konuþtuðunu duyunca, gitar çalmayý da süresiz tedavülden kaldýrdým. Oysaki saz da gitarda özünde ne kadar güzel çalgýlardýr. Müzik ruhun gýdasý ise bu aletlerde ruhun vitaminleri, besinleri oluyorlar haliyle...



Bir gün trompet çalayým dedim. Bizim dayýoðlu yýllar önce ODTÜ'yü kazanmýþ Ankara'ya okumaya gelmiþti. Ders çalýþmadýðý zamanlarda kendi kendine çalýp hem ruhunu hem de bedenini dinlendiriyormuþ. Ben de deneyeyim dedim bir gün aldým elinden aleti aðzýma götürdüm, üflüyorum üflüyorum ses çýkmýyor. Ben üflüyorum makine de týk yok, nefes neredeyse benim arkamdan çýkýyor trompet kuzu gibi dayýoðlunun önüne attým ‘'Al oðlum bu aletin bozuk senin götür de tamir ettir.'' dedim. Dayýoðlu döndü bana ne dese beðenirsiniz. ‘'Ona öyle mýzýkaya üflediðin gibi üflemeyeceksin çok hafif nefes vermen lazým abi.'' Dedi. Yok, baba yok bu beni aþar bunu çalmak için baþka yerlerden nefes ithalatý yapmamam gerek galiba, aslan mýzýkam benim çalarken bana hiç eziyet etmez.



Bahar yaz aylarýnda Pazar günleri ev de mýzýka çalarken hele de pencereler açýksa kediler köpekler pencerenin önünde toplanýyorlar. Neredeyse içeri dalacaklar da Allah'dan pencerelerde tel var da yoksa içeri dalýp miyav miyav ile hav hav ile benim ücretsiz konsere eþlik bile edecekler.



Oturduðum site de tam karþýmda bir opera sanatçýsý bayan var. Her ne kadar gidip gelmesek de komþu olarak zaman zaman çalýþýrken sesi dýþarýlara kadar gelir. Sonra iki yan tarafýmda bir baterist var. O da güm güm tokmaklar davulu bazý geceler. Öbür yan tarafýmda gitar çalan üniversite öðrencileri var. Yani sizin anlayacaðýnýz müzik bakýmýndan sitede çok þanslý sayýlýrým.



Ha unutuyordum az kalsýn. Bahar ve yaz aylarýnda da sitede aðustos böceklerinin konserleri hiç bitmez. Kimseler sevmese de, çoðu kimse rahatsýz olsa da ben de tam aksine bayýlýrým onlarýn gece gece verdiði ücretsiz halk yararýna konserlerine. Yaz aylarýnda kimi zaman deðerli sanatçýlarda harbi konserlere geliyorlar. Bir sene Edip Akbayram bile gelmiþti. Halk Konseri deyip geçmeyin. O konserlerin en büyük faydasý da gariban iþportacýlaradýr, yazýn su satarlar, leblebi çekirdek satarlar, çocuklara simit, çikolata, sakýz satarlar. Benim ev de verdiðim halk konserlerinde iþportacý milleti bulunmasa da ben çalarken haným elma, portakal soyar, kimi zaman çay getirir konser aralarýnda da hep beraber götürürüz tabakta önümüze gelen nevaleleri. Ýþte böyle halk konserlerinin faydalarý saymak ile bitmez.