Hayat büyük bir han, handa odalar,

Doğarsın en sıcak odada kışın.

Önünde gizemli gizli ferdalar,

Hayatın sırrını çözmektir işin.

 

Çocukluk yıllara varır kelebek,

Oynaya oynaya uçuşuverir.

Kendiyle oynaşır durur el bebek,

Bakışır, gülüşür, konuşuverir.

 

Gençlik denilen şey uçarı zaman,

Çoğu zaman haşarıca geçersin.

İlim denilen şey dipsiz bir umman,

Okursan su gibi bilgi içersin.

 

Görevi, korumak vatanı, canı,

Millet aşkı, bayrak aşkı, yar aşkı,

Yüreğinde duymak o heyecanı,

Sevgiyle doldurmak o yüce köşkü.

 

Durdurmak mümkün mü zalim zamanı,

Tek tek terk ederler tüm sevdiklerin.

Yalnızlık sendromu doldurur hanı,

Hasret baş belası, başı diklerin…

 

Ve son odasıdır ölüm bu hanın

Çığlıklar içinde inler duvarlar

Değişmez kanunu budur doğanın

Ölümde hayatın içinde varlar

 

Coşari, içinde yalnızlık elem,

Geçmişini göz göz taramaktasın

Gönlünle beraber elinde kalem,

Görmediğin aşkı aramaktasın.

 

İbrahim COŞAR

( Han başlıklı yazı İbrahim COŞAR tarafından 21.03.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.