Kabuk bağlamayan yara bendedir
Ben yere oturdum yar da sekiye
Ömrümde bir defa çıktım çekiye
Dünyayı bıçaksız böldüm ikiye
Yazı yarda kaldı tura bendedir
Kırk yılık yarayı yaren kaşımaz
Unutma ki her sal bizi taşımaz
El ele vermezsek gece ışımaz
Çakmağını al gel çıra bendedir
Her gün kucak açtı çiçek arıya
Bal yaptı bölüştük yarı yarıya
Bülbül ala küstü ben de sarıya
Ağı sele verdim kara bendedir
Kara'yım derim ki vakit geçiyor
Bir yudum şerbeti herkes içiyor
Bugün gelen bile yarın göçüyor
Kim bilir belki de sıra bendedir.
Osman NALBANT