Küstah savlardý yargýlayan,

Buðulu gözler yaþ ile ýslanan:

Gurur çok uzak

Ölüm nasýl da yakýn,

Avuçlarýmda o muðlak yarýn

Ne çýkar söyle,kayýpsa diðer yarým...

Mubah olabildiðince

Tuhaf alabildiðine,

Somurtuk ya da güleç

Biraz asi belki biraz serkeþ.

Bana doðru,

Bana dair her iz perçinler kimliðimi.

Mümkünse geçmek kendinden durma

Ya da yaþamak keyfe keder.

Namzet belli ki pek çok emare,

Ýþin ehli ve tahakkümperver

Bir sevdanýn nezdinde,

Þu yaðmur deðil mi ki kýyamet alameti.

Çok sevmek ki haþmeti sevginin

Tüm teferruat en derinde, yürekte gizli.

Onca soyut varsayým ve

Dehþetengiz yankýsý tüm gidiþatýn

Görüp de ayrý kalamadýðým

Evrenin o büyülü yalnýzlýðý.

Basamaklarý kýrýk onca merdiven;

Bir ileri bir geri

Yine de ilerlemeli elden geldiðince

Bozmadan niyeti.

Uzaðýmda iken nasýl da yakýn

Karasý gecenin, beyazý sevdanýn

Kesif bir sessizlik her dem  elde kalan.