Gönül tezgâhında bir aşk
dokudum
Ayaklar altında, ezen ezene.
Arif meclisinde edep okudum
Ben boyun eğdikçe, üzen üzene.
Sevda saldı beni hâdsiz eleme
Arlandım, demedim ele âleme
Sırrımı söyledim bir tek kaleme
Anlatmış dostuna, yazan yazana.
Suskunsun dediler; dedim hayâdan
Bîzârsın dediler; dedim riyâdan
Bir murâd alayım dedim dünyadan
Hayaller kurmuştum; bozan bozana.
Benliğe yüklendim, nefsi payladım
Edebi ruhuma hayrân eyledim
Namerdin köyünde doğru söyledim
Kaşını çatıp da, kızan kızana.
Gönüller yaralı, dilden akan kir
Vicdansız paralı, ezilmiş fakir
Bin cümle içinde yoktur bir fikir
Cehâlet güzergâh, gezen gezene.
Ne olmuş güllerle bezenmiş bağa?
Çırpındıkca battım kurulan ağa
Ya çağ bana uzak, ya da ben çağa
Benzemiyor artık düzen düzene...
Mecit AKTÜRK
