Amele gelince saptık rotadan...
Ne insanlık kaldı, ne hayâ, ne ar
Aynalar gördüğü çehreden bîzâr
Düne dek sağlamken ağza fermuar
Dile "ben"lik düştü, bozuldu âyar
Böyle görmemiştik oysa Ata'dan
Rücû etmez olduk günah, hatadan...
Resûle "dost" dedik, şeytana "düşman"
Yine de iblisin izinden gittik.
İrtifâ kaybettik, düştük an be an
Peki, farkettik de olduk mu pişman?
Nefis hayli semiz; dünden de şişman
...ve dünden daha zor Hakk'ka ulaşman.
Sahi...Hangi dine, soya aittik?
Neden tez yorulduk, tükendik...Bittik?
Kitabımız vardı dursa da rafta
Yol sarpa sardıkça "çoban yıldızı"m
Hedefi gösteren her ihlilafta.
Ne oldu ki bize kaldık ârafta?
Neden tüm fikirler haçlı sarrafta?
B/ilim, irfan, iz'an hep o tarafta?
Kesildi rüzgâra yön veren hızım
O yüzden dinmiyor, ge
miyor sızım.
Aynı kaptan aşa lokma banardık!
Güzel hasletimiz, töremiz vardı.
Edep kâsesinden içer kanardık
Hakikati söyler, Hakk'ı anardık
Gülü incitmeden dala konardık
Mazlumun "ah"ında biz de yanardık
Gönül ufkumuza bu dünya dardı.
Kalplere kin değil, aşk hükümdardı!
Düşküne uzanan el vardı bizde!
