Aşk dolu şiirler yazdım sana okumadın
Bir
gün olup bana gülümsemedin
Seni
seviyorum dedim bir şey söylemedin
Bir
gün koynuma gülümseyerek girmedin
Dertler
içinde beni çaresiz bıraktın
Kalbim
söktün arştan cümle âlem içinde kaçtın
Gözlerine
bakarak her sabah aşkın duasını okudum
Sen
mutlu ol diye mutluğumu sana verdim soldum
Mecnun
gibi tüm yollarda sana aşkım haykırdım
Sen
mutlu ol diye ben kendi mutluğumu ateşlerde yaktım
Dertler
içinde beni çaresiz bıraktın
Kalbim
söktün arştan cümle âlem içinde kaçtın
Her
gün aşk heceleri ile kalbini yıkadım
Tüm
hecelerimle gökteki yıldızları avcuna bıraktım
Aşkın
tüm cümlelerini gözüne bakarak hatim ettim
Yüzündeki
güller solmasın diye kahır dolu sözlerini içtim
Dertler
içinde beni çaresiz bıraktın
Kalbim
söktün arştan cümle âlem içinde kaçtın
Köle
gibi sattın haraç mezat pazarda
Birde
acep geldik mi dedin biz nazara
Utanmadan birde ayağım takıldı dedin kazara
Yazdığım
şiirleri beğenmedin suçu verdin yazara
Dertler
içinde beni çaresiz bıraktın
Kalbim
söktün arştan cümle âlem içinde kaçtın
Doğmasın
mutlulukla güneşin
Hazan
rüzgârları ile çıksın ateşin
Acılar
sana sunulsun hep peşin peşin
Hiç
eline geçmesin gülümseyişin
Dertler
içinde beni çaresiz bıraktın
Kalbim
söktün arştan cümle âlem içinde kaçtın
Harap
gönüllerde geçsin günlerin
Arayıp
ta bulmasın beni ellerin
Mutlulukla
açılmasın dillerin
Hayatta
hiç olmasın sevinçlerin
Dertler
içinde beni çaresiz bıraktın
Kalbim
söktün arştan cümle âlem içinde kaçtın
Seni
kalbimde silemem dedim güldün geçtin
Ayrılık
yolunda mutsuzluğu sen elinle seçtin
Üzerime
hasretin acı ile dolu kahır elbisesini sen biçtin
Sen
gittin ben hasret uçurumunda öldüm kendimden geçtim
Dertler
içinde beni çaresiz bıraktın
Kalbim
söktün arştan cümle âlem içinde kaçtın
Kul
Mehmet dilin neler söyler senin bu ara
Kalbinde
olsa da olunmaz hazin yara
Var
git durma sevdiğin o yârin ara
Al
getir gönül evine kendi başını taşlara vura vura
Dertler
içinde seni çaresiz bıraktıysa suç senin
Kalbin
söktü arştan cümle âlem içinde kaçtıysa suç senin
Mehmet
Aluç