Hal eklerini gördü delikanlý Dil ve Anlatým Dersi'nde... Halini aklýna getirdi hemen. Þifreledi hal eklerini aþkýna, aþkýný hal eklerine benzetti hemen. O kadar seviyordu ki delikanlý, her hali aþk haliydi aslýnda.

            Aþkýn tek haliydi her hali. Her þeyi bir sevgili uðruna harcýyordu, her þeyi ona yontuyordu. Dersleri daha zevkli ve çekici hale getiriyordu; öðreniyordu dersi ve ayný anda aþký! Bu yüzden bir mektup yazmak istedi sevdiðine. Aþkýn hallerini anlatmak istiyordu. Aþkýn kendisindeki hallerini.

            " Sevdiðime,

            Aþkýn yalýn haliydi delikanlýnýn ilk hali; kalbi saftý ve bembeyaz bir sayfa gibiydi. Elinde kalem olsaydý sevdiðinin, onun karþýsýnda yazýlmayý ve karalanmayý bekleyen bir A4 kaðýdý gibi dururdu.  Onu yalýn seviyordu, dünyevi hiçbir þey baðlý kalmadan; yatý, kat olmadan...Tek o olsun yeterdi. Dünyanýn her yeri yaþanýlýr olurdu. Afrika yeþerirdi onun gözünde mesela, tek sevdiði olsun yanýnda. Kutuplar bembeyaz bir çiçek tarlasý olurdu ona, tek sevdiði yanýnda olsun. Dünyanýn kuzeyi güneyi, batýsý doðusu bir anlam ifade etmiyordu. tek sevdiðinin eli elinde olsaydý.

            Ey sevdiðim, seni pek de yalýn sevdim. Yalnýz seni sevdim. Eksiz ve þeksiz (þüphe) sevdim.      

            Aþkýn e haliydi delikanlýnýn yönelme hali. Her ne yana gitse ona yöneliyordu ister istemez. Bir nevi kalp kýblesiydi sevdiði. Pusulasý hep onu iþaret ediyordu. Gökteki yýldýzlar ona göre konumlarýný ayarlýyorlardý. Hep ona iþaret ediyorlardý. Bütün varý yoðu sevdiðiyle ilgiliydi. Kýzcaðýz onun bu odaklanmýþ ve yoðunlaþmýþ halini görse belki de korkardý. Bu kadar yoðunluðuna ve derinliðine bir sevgi insaný kalpten götürürdü. Sevdiðineydi bütün yollarýnýn çýkýþý. Yaþadýðý ülke, þehir, ilçe mahalle, sokak, site... Kalbini tek istikameti, tek kýblegâhý, tek ikametgahý sevdiðiydi.

            Ey sevdiðim, sana yöneldim, aþký buldum. Tek sana döndüm yüzümü. Beni sana getirdim, sana kattým.

            Aþkýn de haliydi delikanlýnýn bulunma hali. O sevdiðinde bulunurdu hep! Onu arayanlar sevdiðine bakmak zorundaydý. Ýlk adresi, ilk yerleþkesi, ilk sahibesi sevdiðiydi. Bulunmasý icap eden yerdi, olmasý gereken... Her nerede olursa olsun, dönüp dolaþacaðý yer; ömrünü sonuna kadar yaþayacaðý tek yerdi.  Bir kadýn ancak bu kadar sahiplenilirdi, bu kadar sevilirdi, bu kadar bir adamla özdeþleþirdi.  Aþkýn de hali gibi sürekli bitiþikti sevdiðiyle. Ayrý deðildi, olamazdý da. Hal eki olan de geldiði kelimede ayrý yazýlýrsa imla hatasý olurdu. Ýþte adam da sevdiðinden ayrý olsa aþk hatasý olurdu.

            Ey sevdiðim, sende buldum ben kendimi. Senden önce ben yoktum. Býrakmam daha da seni!

            Aþkýn den haliydi delikanlýnýn ayrýlma hali. Ayrýlsa kýyamet kopar, caný çýkardý. Sevdiðinden deðil kendisinden ayrýlmasý gerekiyordu delikanlýnýn. Çünkü bu can onsuz yaþamýyordu. Kendisinden kopup sevdiðine kavuþmak istiyordu. Ney'in hikayesine benziyordu hali, þikayeti vardý ayrýlýktan onun da! Yalan candan  asýl cana iltihak etmek istiyordu. Gurbetten anavatana rücu etmek istiyordu. Sýla özlemi içindeydi,  vuslata kanat çýrpýyordu. Aþkýn pervanesi olup sevdiðinin ateþinde küle dönmek istiyordu.

            Ey sevdiðim, sen benim menzilimsin. Kalbimin erimisin. Vasýl olduðumsun.

            Aþkýn i haliydi delikanlýnýn son hali, belirtme haliydi. Her ortamda, þartta ve anda bütün her þey herkes onu iþaret ediyordu. Kimi ve neyi diye sarf edilen her soru onu ifade ediyordu. "Kimi seviyor?" sorusunun cevabýydý aslýnda bütün hikayesi: "Onu... " Aþkýný bu kadar belirten ve netleþtiren yoktu. Bütün niyeti sevdiðine ulaþmaktý, diyeti olsa ödeyecekti bu aþkta.

            Ey sevdiðim, sen benim niþanemsin. Kalbimde mührümsün. Ömrümde mihrimsin."

            Mektuba noktayý koydu, zarfýn içine yerleþtirdi mektubu. Zarfa sevdiðinin adýný soyadýný ve adresini yazdý. Sonra papatyadan bir pulu yapýþtýrdý zarfýn sol üst köþesine, tam mektubu postaya vermek üzereyken vazgeçti. Aklýndan 'Sevdiðimi görme þerefini postacýya vereceðime mektubumu ben kendim götürürüm.' diye geçirmiþti çünkü.