Geçtiðimiz günlerde internet eðitim sayfalarýnda bir haber yer aldý. www.theatlantic.com sayfasýndan alýnan bir deðerlendirmeye yer verilmiþ bizim eðitim sitelerimizde. Haber, OECD ülkelerinin 15 yaþ grubu öðrencilerinin haftalýk ödev yapma ortalamalarýyla ilgiliydi.

OECD editörü Marilyn Achiron çalýþmasýný deðerlendiren haberde bu ülkeler arasýndaki ödeve zaman ayýrma grafiði çýkarýlmýþ. Haftalýk 13.8 saatlik ödev süresiyle Þangay-Çin ilk sýrada, 9.7 saatle Rusya ikinci sýrada, 9.4 saatle Singapur üçüncü sýrada yer alýyor. Türkiye ise haftalýk 4.2 saatlik ödev yapma ortalamasýyla 65 ülkenin yer aldýðý listede kýrk yedinci sýrada.

Haberi okuyup listeyi de inceleyince hemen aklýma dünyanýn en iyi eðitim sistemi kabul edilen Finlandiya geldi. Acaba Finlandiyalý öðrenciler haftada kaç saatlerini ödev yapmaya ayýrýyorlardý da PÝSA deðerlendirmelerinde her zaman ilk beþ arasýnda yer alýyorlardý?

Listenin ilk sýralarýna baktým, yoktu. Aþaðý doðru indim, kýrk yedinci sýraya kadar geldim, olamaz!.. Türkiye’den önce deðil!.. Ve sonunda gördüm: Listenin en sonunda… Dünyanýn en iyi eðitim sistemini uyguladýðý ve en baþarýlý öðrenciler yetiþtirdiði otoriteler tarafýndan  da onaylanan Finlandiya’da öðrencilerin ödev için ayýrdýklarý saat haftalýk sadece 2.8’di ve üstelik listenin en sonunda, 65. sýrada yer alýyordu Finlandiya.

Bu iþte bir terslik mi var acaba? Eðitimde baþarý ödev verme ve ödev yapmayla orantýlý deðil mi yoksa?

Biz ki öðrencilerimize sayfalarca ödevler veriyoruz, ödev vermediðimiz zaman velilerimiz tarafýndan aranýp sorguya çekiliyoruz. Bizim ödev vermediðimizi gören veli, kendisi ödev icat edip oturup öðrencisiyle ödev yapýyor. Buna raðmen 4.2 saatte kalmýþ, 65 ülke içinde kýrk yedinci olmuþuz.

Finlandiya eðitim sistemine þöyle bir göz attým. Okullarýnda bizdeki gibi 7-8 saat ders yapmýyorlar. En fazla 4 saat okulda kalýyor öðrenciler. Dersler uygulamalý olarak öðretiliyor, ezbercilik yaptýrýlmýyor. Müfredat bizdeki gibi öðrencileri, mesela edebiyattan nefret ettirecek karmaþýklýkta deðil. Basit, günlük hayatýn içinden…

Okullarda öðrencilere formül ezberletilmiyor bizdeki gibi. Öðrenciye formül kâðýdý verilip þu sorularý bu formüllere göre çöz deniyor.

Mesele ödevde de deðil aslýnda. Sorun, eðitim sisteminde… Bizde ezberci, kuralcý, merkeziyetçi bir eðitim var. Herkesin ayný kalýba girmesi zorunluluðu var. Matematik zekâsý olmayaný geri zekâlý kabul etme var. Çocuklarýn öðrendikleri binlerce bilgiyi, sýnavlar hariç, hayatlarýnýn hiçbir yerinde kullanmayacaklarý bir eðitim müfredatý var.

Bizde eðitim yok. Bir üst okula girilecek sýnavlara hazýrlama var. Hayata hazýrlayan bir eðitimden ziyade sýnavlara hazýrlayan bir sistemimiz mevcut. Dolayýsýyla düþünmeyen, sorgulamayan, üretmeyen bir nesil yetiþtiriyoruz. Bu yüzdendir ki dünya çapýnda bilim adamýmýz da çýkmýyor, felsefecimiz de romancýmýz da sanatçýmýz da…