bir hikmetten lisanı açıldı

sansa da kalbim

serilir dürülür o

bilir yerini

revan olurken yola

kaplasa da sineyi

kâh yerinir

kâh durulur gelen vakti bilir o

sözün gücü değildi hikmet azizim

s/özün taştığı taşta filizlenendi

bilirim...

gayb'a amil olunmaz

perde perdedir cihan

ucundan aralarken

hikmettir sana kalan

kabuğa sığmayan 0

lakin baki kalanda

diken acı verirken

girdiği yerde ince ince

aynı iğne ucuyla deşersin çıksın diye

ince çizginin ucu

ya batar ya çıkartır

hikmet kalbin ucunda

acıya dayandırır

kamil yolda yürürsün

ayakların kanamaz

gün ki uzun hep

olmadı yarın

şimdi ben de yarın...

ayaklarım

dolaşırken vakte

yürüyorum

...

Nilüfer A. Zontul

( Hikmetten başlıklı yazı Zontul tarafından 28.01.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.