BU YAZIMIN BANA AİT SESLENDİRMESİNİ DİNLEMEK
İÇİN VE DAHA FAZLASI İÇİN YOUTUBE'YE AYNUR KAPTI YAZMANIZ YETERLİ :")
İnsanlar gönderiyorum hayatımdan.
Kendi başına gidenlerin şerefine sayısız insan..
Ne yapıyorum farkında değilim.
Nasıl hissediyorum ?
Hiç bilmiyorum.
Bir bilinmezliğin ortasında kalmak ne demek bilir misiniz siz ?
Acınızı dahi bilememek ne demek bilir misiniz ?
Mutluluk kelimesine bir o kadar yabancı kalmak..
Küçüklüğümü hatırlıyorum da.. Babamın burnunu sıkmak en büyük mutluluğumdu mesela.
Geçmiş zaman.
Oysa şimdi babamı tanrı'ya göndereceğimden öyle korkuyorum ki.
Yüzündeki her çizgiye kaybetme acısıyla bakıyorum ezberlermişcesine..
Sonra insanları düşünüyorum.
Yanımda olan, yakınımda olan, bir zamanlar canımmış olan.
Boğazımda bir düğümle kalıyorum karanlığın ortasında.
Bir zamanlar çok sevdiklerim vardı kahkalarla mutlu olduğum. Hatta bazen ağladığımda bile mutlu olduğum.
Gerek dost olsun, gerek sevgili.
Günler, aylar, yıllar geçtikçe bir bir gittiler hayatımdan.
Beni yüz üstü bırakıp.
Ne hissettiğimi önemsemeden, kendilerini önemseyerek.
Herzaman dünya onların üzerine dönüyor sandılar, oysa o dünya benim üzerime yıkıldı biliyor musunuz ?
Şimdilerde tedirginim kendimden, insanlardan.
Hayatıma girenler oluyor elimin tersiyle hayatımdan çıkardığım.
"Mutluluğu elinin tersiyle itersen yazacak mutluluk bulamazsın" dedim kendime.
Küçük bir tebessümle.. oysa alışkanlıktı bu bilemedim.
Şimdilerde ben üzüyorum insanları farkındayım hep beni üzenler yüzünden bu ahmaklığım..
Beni anlamıyorlar biliyorum.
Aklımda sorular can çekişiyor sanki.
Ya tekrar aynı şeyler yaşarsam? gibi..
Salaklık biliyorum.
Ama inanın ki elimde değil. Kalbimin en derininde...
Ben istemiyor muyum sanıyorsunuz acıdan değil de mutluluktan ağlamayı.
Karanlıkta değil de aydınlıkta oturmayı.
Birini çok sevmeyi ona şiirler yazmayı ?
Yemin ederim böyle olmayı ben istemedim onlar yaptı.
Neden alıştım ben tek başıma kalmaya ?
Tanrım..
Eski beni geri versen olmaz mı ?
Bile bile kendi canımızı yakan insanlarız biz.
Canımızı yakan insanların acısını dindireceğimizi sandığımızdan hep bunlar.
Karanlığın sessizliğini dinle. Konuş kendi kendinle çünkü kimse dinlemez, anlamaz seni çocuk.
Aynur KAPTI
02.08.14
(
Youtube Seslendirmeler başlıklı yazı
silentscream tarafından
28.01.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
