ben bu şehirim... günün şiiri(serbest)



Burası benim şehrimdir
Ben bu şehirim 
Burada gecenin öfkesi benimdir
Gündüzü benim. 
Camdan bir tramvay gibi
Işığına böcek toplayan şafağının gölgesi;
Hemşerimdir...


Burada çamaşır ipinden yapılmıştır balkonlar
Kadınların ellerinde dolu dolu mandallar 
Sanki kanatlanarak koştururlar
Hepsinde düzensiz bir telaş.
"Yavrum" diyor kadının biri çocuğuna,"düşeceksin"
Bir başka kadının saçları gözlerine dolaşıyor;
Eteği beline doğru uçarken, çorapsız bacakları
Koca şehrin içine karışıyor...

Burada gökyüzü daha fazla büyümez
Bulutlar binaların çatılarına sarılır;
Akşamları pasaklı bir yağmur başlar
Yağmur değil sanki çamur yağar.
Bu yüzden şehrin arabaları hep kirlidir
İşlerinden koşarak dönen adamların giysileri
Balkonlara çamaşır olarak serilir...

Burası benim şehrimdir
Buradaki her şey benim...
Kah balkondaki kadınımdır ben
Kah park yerinde kavga eden adam
Kah uykusuz kalmış seyyar satıcısı
Kah dükkan kepengini gürültüyle kaldıran 
Belki bir şiire sızmış şair kazıntısı 
Ya da izmaritini kaldırıma fırlatan ...



Belki köşelenmişimdir İnönü bulvarında
Dilencisini ben sanır insanlar
Karşımda onar katlı binalar
Açık bırakılmış bir pencereden girerim
Karanlıkta fosfor gibi parlayan
Tel örgülerim sallanır boşlukta...

Şimdi bunları yazarken biliyorum
Şiiri seviyorum elbette
Şiirin moruna ben de inanıyorum
Ölüme inandığım kadar

Bu şehre borcum var...


"Burada çamaşır ipinden yapılmıştır balkonlar"



Vedat DÜNDAR
( Şehir Ve Ben başlıklı yazı Vedatdündar8 tarafından 26.01.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.