KÜÇÜÐÜM'E.... 

            - Allahýný seversen sev beni! diye yalvarýyordu kýzcaðýz delikanlýya. Aþkýn her türlü halinden azade olan delikanlý, kýza hasretle, hararetle ve hakikatle bakýyordu. Onun aðzýndan sarf edilen her bir sözcük dünyanýn en kýymetli incisi deðildi de neydi? Onun her bir nazarý kalbe atýlan  altýndan bir nakýþ deðildi de neydi?

            Delikanlý ölümüne seviyordu da kýzcaðýz yine de bu aþka doyamýyordu.

            Aþk açlýktý, kýtlýktý, sefillikti þeklen belki de, yokluktu ve doyamamaktý. Ama ruhen zenginlikti, bolluktu, bereketlikti belki de, varlýktý ve tokluktu.

            Sevmeye bu kadar aç, bu kadar muhtaç bu kadar ihtiyaç duyan bir kýz ve o kýza bu kadar aç, bu kadar muhtaç ve bir o kadar da ihtiyaç duyan delikanlý!

            -Sen de beni sev, týka basa! dedi delikanlý kýzcaðýza. 'Taþmasýn boþa bir gramlýk dahi sevgin, hepsini bana ver, nazarýn kaçmasýn benden baþkasýna hepsini bana yönelt, elin baþka ellere deðmesin, sesin baþka kulaklara melodi olmasýn.'

            Ýki ayrý insan tek bir insan olma yolunda aþklarýný aþmýþ, kalplerini taþmýþ bir þekilde  birleþiyorlardý.

            - Ruhumu bedenimden çekip al, sana intisap etmek istiyorum.Yanýnda bile sana hasret bir þekilde duruyorum. Bu hasretliðe son ver! Sana sende bile dayanamýyorum. Bende nasýl dayandýðýmý düþün. diye cevap verdi kýz delikanlýya. Aþkýn mübalaða haliydi yaþadýðý, mantýk üstüydü.

            - Gökteki yýldýzlarýn sayýsýnca seviyorum seni, denizdeki balýklarýn...Ýnsandaki sinirlerin uzunluðunca... Haddi yok bu aþkýn; ölçülemez, sayýlamaz, tartýlamaz... dedi delikanlý, kýza yaklaþtý ve hiç umulmadýk bir tarzda konuþmasýna devam etti.

            - Seni Allah hakký için seviyorum.

              Baþka yemine lüzum yok!

            Allah'ýn adýný andým. Noktayý koydu delikanlý bu aþkta, kutsala baðladý aþkýný, saðlama aldý bir bakýma. Aðýzdan çýkacak olan baþka lafýzlar para etmez bu dakikadan sonra. Aþký mezara kadardý. Nazara gelmeden, pazara uðramadan ve kazara deðildi.

            -Sev beni, Allah için sev! diyordu kýzcaðýz. 'Faturam kabarýk da olsa bu aþkta, sev beni... Aklým karýþýk da olsa, sev beni.... Kalbim aþk sözleriyle kalabalýk da olsa, sev beni...

            Delikanlý kýzcaðýzýn bu teslim ve aþkýn halini görüp içten içe galeyana geldi.Yanardað kor kor aþk püskürtmeye baþladý. Gözlerindeki her bakýþ lav lavdý, aðzýndan çýkan her laf  kor kordu.

            - Hem de nasýl seviyorum seni, kalbini ferah tut, aklýný aydýnlýk tut! Kabarýklýðýný, karýþýklýðýný ve kalabalýklýðýný,  kalbe ve akla uygun hale getireceðim, sabrýn sonu elbet ferahlýktýr. Sen kalbini açmýþsýn bana, en kýymetlin olmam için davet çýkartmýþsýn, ömrünü sunmuþsun bana. Daha ne isterim Rabbimden! Þükrediyorum 24 saat. Ok çýkmýþtý yaydan, delikanlý mantýk rayýndan çýkmýþtý. Ne hissediyorsa onu söylüyordu kýzcaðýza. Bir insan ancak bu kadar samimi olabilirdi. Bu kadar sahici olabilirdi. Gözler ve sözler birbirini onaylýyordu. Coþkun seller gibiydi delikanlý, saðanak yaðmurlar, çakan þimþekler...

            Kýz:

            - Senin sarhoþluðun cümle alemin ayýklýðýndan daha iyi geliyor bana. Bilsem ki kýyamet kopacak, yeryüzü alt üst olacak, daðlar devrilecek altýnda kalacaðým,  okyanuslar üzerime boca edilecek.... Ne olursa olsun kabul ederim, tek sev beni.'

            Delikanlý:

            - Seni sevmek ve sende sevilmek... Ne isterim daha! Kör ister bir göz rabbim verir iki göz! Hem seviyorsun beni hem de sevilmek istiyorsun. Aþkýma kolaylýk saðlýyorsun, canýma minnet! Bir bardak su bir parça ekmek yeter bu dünya için bana gerisi hep ve tek seni sevmek...