DOĞMAYIN BE ÇOCUKLAR

Ne desem yanıyor içim 
Çöldeki kaktüs gibi. 
Siz böyle ezilmiş çaresiz
Boynu bükük gıdasız
Bir deri bir kemikken.
Ve isli kandil gibi
Yanarken gözleriniz. 
Ölümle yaşam arası 
Gidip gelirken, 
Minicik yürekleriniz 
Yüzlerce çocuk yılı 
Sizin olsa ne yazar ...
O yıllarda da yine,
Yaldızlı bir yığın laf ,
İçi boş vaadlerle
Açlık,yokluk ,yoksulluk
Ve diz boyu cehalet var 
Yolunuzu gözlüyor,
Savaşlar ,katliamlar ...
En iyisi bu Dünya'ya 
Hiç gelmeyin çocuklar ..

MELAHAT ÇETİNKAYA
( Doğmayın Be Çocuklar başlıklı yazı Şiir Yürekli tarafından 23.01.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.