BIR MASALDAYDIN SEN...
Bir masaldı annemin anlattığı çocukluğum.
Masaldı çıktığımız devrimci yol.
yüreğimizin sesi karışınca maviye;
Bir gün öldük.
Birgün sürgünleri yaşayıp,
Her gün ezildik.
Ama,bildiğim bir tek sey,
Biz,masallarda bile yenilmedik.
O, masalda gördüğüm
gözlerindeki aşkı
yüreğimde yaşayıp
yüreğinde öldürdüm
sevdik, sevildik.
Ama, kavuşamk başka bir masala kaldı.
Oysa ne kadar güzeldi masal kahramanı olmak gözlerinde
Kışlar aniden, bahar olabiliyordu.
Yalan söyleyenin burnu uzuyor,
küçücük bir kız dar ediyordu dünyayı kurda.
Ya Ali babaya ne demeli?
Haramilerin susamını, sümbülüne karıştırıyordu .
Sevgi,aşk, mutluluk hep bir sıfır öndeydi.
Mesela ölüm ;
O bile sadece bir masaldı
Masallar ne kadarda güzeldi...
Bazen, masal kahramanları gözlerimize gelip bedenimize yerleşirler.
Pamuk prenses güzelliğini, saflığını, temizliğini,
yedi cüceler dürüstlüklerini, cesaretlerini ve insanlığı getirir.
Cadı, güzel görünümlü şeylerin arkasında bir tehlike olduğunu kırmızı elmayla anlatmaya çalısır.
O masallar hep bize doğruları anlattı.
Ama, yinede hep bir masal olarak kaldı.
Ne kadar güzeldi masaldaki aşklar.
Ne kadar bize insanlığı anlatmaya çalıştılar.
Nasıl dinledik?
Nasıl pay aldık?
Biz, annemizin masallarını annemiz kadar sevdik?
Ziya YILDIRIM
GÜNTEKIN
(
Bır Masaldaydın Sen... başlıklı yazı
igdir yolu tarafından
15.01.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
