Gönlümün saatini sevgiyle aşka kuran
Ömrümün kuytusuna kumru gibi sokulan
Zamanın uslanmayan sarkacına dokunan
İçimdeki ırmağı denizine koşturan
Sevdasıyla yüreğimi coşturan
Zulamda tepinen taysın Manolyam
İmkansız düşlerimin masalsı tadı
Mutluluğa açılan kapımın anahtarı
Yüreğimi kemiren hazin hasretin adı
Ademle Havva ’dır aşkın miladı
Cennetten kovulma sebebi elmam
Tanrım seni bana saysın Manolyam
Ürkek serçe uykusunda aklımı uyuttuğum
Umudun mavisiyle oynaşan çocukluğum
Sevdikçe sevildikçe büyüyen tutkum
Kafesimde öten muhabbet kuşum
Tutuştu yüreğim kalp atışından
Volkandan fışkıran lavsın Manolyam
Gök kuşağımı çizen ressamın usu
Gül bahçemin yedi veren kokusu
Demlenen sızımın hüzün tortusu
Güzel düşlerimin vuslat uykusu
İçeyim sevdayı avuçlarından
Aşk okumu atan yaysın Manolyam
Yaşama kaynağım suyum havamsın
Azalan yanımı tamamlayansın
Ezelim ,ahirim pembe dünyamsın
Özümü gösteren sırlı aynamsın
Sisler arasından süzülen hülyam
Sığındığım liman koy’sun Manolyam
Aşk odunda semah dönen pervanem
Işığı rüzgarla sevişen gölgem
Ayrılık beterdir inan ölmekten
Sensiz bana cennet bile cehennem
Sen gönlümün gök yüzünde parlayan
Yakamoz gecemde Ay’ sın Manolyam
MELAHAT ÇETİNKAYA
