Ama sen gittin. Hatta öyle sandýn ya
Her þey senin için çok kolaydý deðil mi?
Sen gittiðini sandýn, fakat yanýldýn
Ama giderken sende ki benleri
Yüreðime ektiklerini
Seni ve delice sevdaný,
Alamayacaksýn benden, aþký
Alamayacaksýn bende kalanlarýný…
 
Biliyor musun?
Gidiþin bana koymadý, 
Acý da vermedi aslýnda
Bir gün mutlaka sevmeyi öðreneceksin
Beni bulursan yanýnda
Ýþte acý olan da bu olacak senin için
Ama ben; ben olacak mýyým belli deðil.
 
Þafak vakti perdeden güneþ içeri süzülüp
Açtýðýnda gözlerini göremeyeceksin beni
Sol yanýnda
Yataðýnda baþkasý olacak ya da olmayacak önemli deðil
Oysa benim için öyle mi?
Baktýðým
Gördüðüm her yerde sen olacaksýn…
 
Kim bilir? Belki de aðlayacaðým sebepsiz yere
Saðanak yaðmurlara karýþsa da gözyaþlarým
Gizleyemeyecek yaðmurlar.
Aynaya baktýðýmda gördüðüm hayalin
Belki de ilk defa gülümsemeyecek, asacak suratýný bana.
Zemheri ayazýnda sevdan ile yanarken
Hasretinle cayýr cayýr yansam da kas katý kesilmiþ
Uyanacaðým üþümüþ olarak.
 
Her þeyin olduðu gibi
Biliyorum bu sevdanýn da bedeli var
Ve ben bunu
Sensiz yalnýz kalarak
Aþkýna hasret peþin ödedim…
Sana kin duymuyorum, etmiyorum nefret
Mutlu olmaný diliyorum.
Ben dönüyorum baþa…
 
Ve…
Seninle karþýlaþtýðýmýz yerden
Tekrar baþlarken yürümeye
Sensiz seni düþünüyorum
Hava soðuk ve ayaz
Ben üþüyorum…
Isýnmak isterken düþlerimle
Arkaný dönüp gidiþin geliyor aklýma
Ve ben susuyorum
Çünkü
Sensiz çok üþüyorum…
 
 
//Üþüyorum anlasana... Ýçim üþüyor, yüreðim üþüyor...
Buz gibiyim mum alevinde ýsýnýyorum…//
 
Mustafa KARAAHMETOÐLU