MİRAS
Aşka düşen bülbül goncasız ötmez, 
Güle hasret koydun güle sen beni. 
Üşür de yüreğim terk edip gitmez, 
Gönlünü kundak et bele sen beni. 

Mevsimler içinde bahar arardım, 
Ayaz vurdu yaprağıma karardım. 
Kurudu dallarım soldum sarardım, 
Savurup bıraktın yele sen beni. 

Tabip ne eylesin gönül mestine,
Bir damla bırak da damla üstüne.
Su olup çağlasam  kuru testine,
Kıraç topraklara çile sen beni.

Zamanda yolcuydum sessiz yürürken, 
Yabangülü hoyrat yelden korurken. 
Ben kendi hâlimde yaşar dururken, 
Sen düşürdün beni, dile sen beni. 

Anlamadım felek beni mi sınar? 
Doldurur gamzemi çağlayan pınar. 
Akar yanağıma yudum mu sunar? 
Bıraktın vahasız çöle sen beni 

Üstümde ateşten libas mı kaldı? 
Geriye bu aşktan bir yas mı kaldı? 
Yoksa Züleyha'dan miras mı kaldı? 
Aşkınla eyledin, köle sen beni... 

 N@zlı Hüzün  25.10.2014 
SESİYLE ŞİİRİME CAN KATAN ÇOK SEVDİĞİM CANIM ARKADAŞIM  GÜLŞEN'İME  ÇOK  TEŞEKKÜR EDERİM SEVGİLER SAYGILAR...
( Miras başlıklı yazı N@zlı Hüzün tarafından 22.12.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.