Online Üye
Online Ziyaretçi
KARANLIK
Korkuyor
karanlık!
Yalnızlığımla
baş edememekten,
Gizleyememekten
korkuyor hakikatimi.
Hakkıyla
örtememekten,
Bir örtü gibi…
Gölgemle
yüzleşmekten,
Bembeyaz
düşlerimi
Siyaha
çalamamaktan,
Koşar adımla
giden gölgemin
Ayak izini
bulamamaktan
Korkuyor…
Endişeli …
Sabahın
olmasına ramak kala kaybolacağından
Koca bir günü
yenemeden,
Hükümdar
olamamaktan
Korkuyor …
Kendi
karanlığından,
İs karası , yüz
karası, el gün maskarası olmaktan;
Korkuyor…
İçimde biriken
sırlarımı,
Sayıklarken gecenin
karasında,
Aramızda
kalamıyor artık ;
Korkutmuyor
eskisi kadar tenhalığı .
Zifir kaçar
oldu karanlıktan.
Rüzgarın yırtan
sesi , kapının gıcırtısı…
Alacalı eski
korku veren perdeler…
Tılsımı kalmadı
artık .
Çünkü …
Korkuyor
karanlık!