Bana karanlıklara dokunmayı öğretti,
Bu yalnızlıklar,
Şimdi öfkeden örgülenmiş şiirlerim var
Biliyorum yoksun, şehir bitti
İçimde, la minör fısıltılar...
Yanlış yaşanmış mevsimler gibiyim
Sanki bu gece başkasının rüyasına daldım, ben
Bir özlemim vardı, senin için sakladığım
Artık geçmiş anılarımla okşanıyorum
Dil ki, harab oldu, söz ederken sana
Bir günah da, tek başına yaşıyorsun şimdi
Adeta, İkinci el duygularla...
Biliyorum sana el sallarken su gibi aktı hayatlar
Şimdi yalnız yollar beni bekler
Sanırım yıldızımı benden önce seçenler var
Sanki boş evlilikde alınmış bir molayım
Sanki kendi sandalyemi tekmeliyorum, ben
Sen ki, hıçkırıkları sökülmüş kadın
Sen ki, rimelini düşünürsün, ağlarken...
Biliyorum yeni sevdalara yelken açmak için
Bedava kalmış zamanlarım olacak
Artık dünümü yarınıma ekliyorum
İçinden geçmediğim kapılarım var...
Şimdi kendi rüzgarında sevişken,
Son bir kez daha seni hayal ediyorum
Jartiyerin kopana kadar dans eden hayalini
Ve gülümsemen gelmiş gibi
O pembe dudakların var yanımda
Ah ! o dudakların ki ;
PEK ÇOK ÖPÜCÜĞE AÇILAN KAPILAR GİBİ....
Vedat DÜNDAR