Yadsýyamayacaðým bir tedirginlik nüksederken alýkoyamadým kendimi. Binlerce yýl alýkoyduðum ve kolektif bilinç altýmýn gizemli katmanlarýnda sürünen onca bastýrýlmýþ ve kural dahilinde tek suçlu geçmiþ olsa da ben hala suçlayacak birilerini aramakla meþgulüm mükellef olduðum inancýný taþýrken üstelik.

Ýtibar edilesi ve saygý duyulasý o heyula sanrýlardan oldum olasý haz etmeyen kim varsa ne muhatabým ne de nezdinde ne olduðum deðil önem arz eden sadece ve sadece vicdanýmýn ve haysiyetimin nezdinde önemli ne olup ne olmadýðým.

Sayýlara vursam geçmiþimi sadece bir asal sayýyým kendinden ve birden baþka hiçbir sayýya bölünemeyen. Oysa ki ben milyon kez parça parça edilmiþtim tutarsýzca ve acýmasýzlýkla…

Kelimeler nazarýnda kocaman bir boþ kümeyim hiçbir anlam taþýmayan ve hiçbir öðeye sahip olmayan.

Ne sýðýntý bir rakam ne de sessiz bir harf. Sesim kadar sessizliðim de makbul görmezken onca küme týkýþ týkýþ ve birbirinin uydusu iken…

Ayarýmýn kaydýðý ise tek gerçek sonrasýnda…

Neyin öncesi vardý ki sonrasý oldu deme hakkým bulunmadýðý gibi onca gizem dolu kayýp zaten nasýl defolu bir eþref-i mahlukat olduðumun göstergesi.

Sýnýr ihlali yapanýn vay haline! Yine de çareler tükenmez, deðil mi?

Kime hitap edersem edeyim, cümlenin öznesi avaz avaz haykýrmakta görünmez bir el hala kayýp varlýðýný saklama telaþýndayken. Ne tarafýmca ne de tarafýnca her ne kadar müsebbibi tartýþýlýr olsa da. Sanýrým ayný ipte oynamaya çalýþan iki cambazdan biri olarak çoktan býraktým kendimi boþluða. Ve savdým sýramý sen hala tepelerde yol bulmaya çalýþýrken.

Suçlu addedilecek biri varsa neden ben olmayayým deðil mi? Ne de olsa her davada illa ki bir günah keçisi bulunur. Ýnadýmý da eklersek çoktan ele verdim kozumu. Neyin aksini iddia edebilirim ki…

Harfler çýðlýk atarken istem dýþý bir dürtü eþliðinde bir kez daha düþtüm yola. Kelimeler sunturaklý bir acýmasýzlýkla sýrýtýrken yine canhýraþ bir sabýrsýzlýkla kodluyorum duygularýmý. Ýsimsiz, kefilsiz ama bir o kadar benden. Ben benden olmuþken yeni bir ben aramanýn telaþý ile elimde izafi sözlük çoktan kahramaný belledim kendimi o tek kiþilik hikayenin.

Yine de þanslýyým desem yeridir. Aynadaki beni özlemiþim gözlerinde hapsolduðuma inanmýþken…

Fazlasýyla tuhaf hatta eðlenceli desem yeridir. Nasýl bir varlýksam üzüncün eþlik etmediði gündür en büyük kaybým. Mazoþist olmasam da hüzün oldukça yakýþýyor aykýrý ve bir o kadar kuralcý kimliðime. Freud ile karþýlaþmayý çok isterdim doðrusu. Karþýlýklý oturur ve verirdik hükmü. Acýnasý deðil inan ki bilakis yeni bir keþif fazlasýyla haz veren.

Ya ben gideceðim buralardan ya da ruhumu özgür býrakýp alabildiðine daðýtacaðým efkarýmý. Kolay ya da zor olup olmamasý önemli deðil de üstelik. Yalan olmadýðýný bilmek bile Tanrý’nýn bir lütfü.

Ne zaman kesiþti ki yolun Pinokyo ile… Ya ben… Olsa olsa yel deðirmenleridir karþýsýnda hazýr ve nazýr yerimi alýp biteviye savaþtýðým bir yandan esefle kýnarken tüm o haksýzlýklarý. Analitik bir çözümlemeye mahal dahi vermezken adeta uygulamalý bir psikoloji dersinde danýþan ve danýþman kimliðim ile tam da ortadan ikiye bölünmüþüm. Ýki sandalye ve onlarýn arasýnda mekik dokuyan çoðul kiþilikler ama tek bedene sahip farklý rüzgarlar esip yalarken ruhumu. Allah’tan aklým baþýmda da hemen el koyuyorum duruma. Fazlasýyla eðlendirici olduðunu nasýl yadsýyabilirim ki diðer yandan… Ýç içe geçmiþ halkalar ile eðlenen bir çocuktan ne farkým var ki…

Sahne ve tüm replikler sadece bana ait ve bana dair. Olmalý da. Her ne kadar bunu deðiþtirmeye sayýsýz kere yeltenmiþ olsan da. Bir ordu mensubu olarak apoletim çocukluktan miras.

Ben ve tüm kaygýlarým ve inanýlmaz bir otokontrol…

Korkularým ve tüm gerçekler ki her daim kayýt altýnda…

Geriye ne mi kaldý…

Ne sen sor ne ben söyleyeyim… Ciltlerce kitap ve ansiklopedi ilk harfi Z ile baþlayýp A’da biten. Varsýn uymamayýyým düzene ve gereksiz kurallarýnýza. Bir farkým olmalý ne de olsa…

Tekil kimliðim, çoðul vasýflarým ve her ne ise biçilen. Biraz ondan biraz bundan. Katký payým tartýþýlmaz ne de olsa ben sermayeyi çoktan kediye yüklemiþken…