Ellerimi
Açtım semaya
Ruhumu bırakmıştım
Kalbimi anlayana
Kelam kar etmiyor,
Sevda ufkumda
Ümit vermiyor
Aşk, ne kadar
Dile getirilirse getirilsin
Edep irfan yoksa yetmiyor
İnsanlaşmayan dimağ
Ve bilinç nefsi ihya ediyor,
Münevver olmak istiyor
Sıla ruhumu cezp etse de,
Kalbim tekliyor,
Nefsi perişanlığım
Boyun büktürüyor
Sahip zaten
Her şeyi biliyor,
Yürek hevesten
Arınmadıkça kalp
Aklı derin derin
Düşündürüyor
Dünya
Ne kadar lazımsa,
İrade ve akıl için
Ne hak tanınmışsa,
Ona kulluk kıt kanaatse
Vicdan sessizleşiyor
An göçüp gittikçe,
Zaman aczi yetimi ayan ediyor,
Azim ve şevk katılaşan
Yüreği terk ediyor,
Hırs ve hınç viran eğliyor
Ey gönüllerin
Ve umutların sahibi,
Sen bilirsin, sen mağfiret
Ve rahmetin yegâne malikisin,
Yardım eyle, hoşnut olacağın
Kullarının zümresinden eyle.(Âmin)
Mustafa Cilasun