Bir gül yaprağı gibi ince ve narindi sevdiğim..
Ellerini tutunca gül yaprağı gibi titrerdi parmakları..
Onu öptüğümde nefesi melek kokardı..
Biraz kırılsa kalbi,
Kirpiklerine kadar solardı..
Hele ağladığında,hele ağladığında...
Bahar sabahlarında çiğ düşmüş sanırdınız yaprağının üstüne,
Öyle derin,öyle hüzünlü bakardı..
Benim sevdiğim gül yaprağı gibi ince,
İçi dışı birdi sevince..
Ayrılıkta gül renginde kanar,
Kıskanınca diken diken batardı..
Benim sevdiğim bana sarıldığında,
Aşkın gül hali olur
Yakardı..
beyazmelek
