Oku
yaradan Rabbinin adıyla
O ki insanı
Bir kan pıltısından yarattı
Hülasa münferitler tırpan sallar
Terazisi kırıktır vicdanların
Sahte ışıklar perdeler
Yön veren yıldızları
Filiz veren uslar susturulur
İkra
Yırtık bir yelkendir kuşların kanatlarında
Karışır gözlerin akıyla karası
Agusunu kusar meta
Hararet verir afitap
Yürümez hakikat
Kilitlidir dudakla kalp arası
İkra
Nile bırakılan umut bir sandıkta
Süzülen kan Taif in köhne sokaklarında
Kuyuya düşen sultanlığın şavkı
Bin yıllık mesafeden duyulur
Karıncayla Süleyman arasında ki fısıltı
İkra
Dağa mevzilenen üç yüz atlı
İmanı yarılar başardım hırsı
Kanıyor bir kez daha iki cihan güneşi
Açlıktan karnında taş bağlı
Bir mescit medine de damı kuru hurma dalı kaplı
Çalışma diye ayaklarına kapanıyor Hamza
Elleri çamur üstü başı yamalı
Bir toprak testi bir kaç kap
Yatınca yüzünde hasırın izleri kat kat
Açıyor Cebrail Doğudan Batıya kanatlarını
Hakikatı görebildiğin kadardır
Yüreğinin sadrı
Hakikat diyor ki İkra
Yaratan Rabbinin adıyla
Bir vaattir ateş verilmiş bir söz
Ey arkasını dönenler
Ruhlarınızın buğusundan kapanıyor ufuklar
Ayaz demliyor ganimetin sultanları
Bağışlanma diliyor bak üstünde ki esbap
Kapatamadıkça hayasızlıkları
Ümit SEYHAN