Aydýnlýk yanýmla gelmiþtim. Aydýnlýk kalmak ve korumak masumiyetimi vazgeçilmezim olmuþken görünen þu ki bazen çevremdekilere yetemiyorum: Yakýn ya da uzak…

Aslýnda mesafe denen olgunun ne anlam taþýdýðý bilinmezlikler arasýnda hem de baþ sýrada. Yakýn sanmýþtým aramýzdaki mesafeyi sen her geçen uzaklaþýrken. Önceleri nasýl yakýnsak miller girdi araya ayný güneþ tarafýndan ýsýtýldýðýmýzý sanýrken.

Dünya bir yana idi önceleri þimdi artýk bu cümleyi telaffuz edemiyorum çünkü sayende kendimle ve tüm o korkularýmla yüzleþtim. Gerçi her þeye öncesinde de vakýftým ama sýrra kadem basmýþ gölgen kaybolunca anladým ki tek korktuðum özümü kaybetmekmiþ. Ne yazýk ki her geçen gün eksiliyordu bir yaným ben çoðalmak gibi bir yanýlgýya düþmüþken.

Oysa sen teðet geçmiþsin þu boþ halkaya ben her an kaybolma telaþý güderken. Oysa kaybolduðuma iyice kani olmuþtum demek ki bir kez daha yüzleþmeliymiþim o görmediðim yanýmla ve koca bir ömür görmezden geldiðim. Týpký olanlarý görmezden gelip görmek istediðim zuhur bulurken.

Hakkaniyet oldu tek ölçüt ömrüm boyunca ve terk etmediðim iç dünyam kirlenmesine asla izin vermediðim. Belki de bu yüzden seçtim yalnýzlýðý ki artýk eminim de.

Kirli ve kibirli bir kalabalýðýn pespaye bir parçasý olmaktansa akça pakça bir örtü olayým tüm kötülüklerin üzerini örten. Uyumsuz varlýðýmýn bir uzantýsýsýn sadece zihnindeki o yerleþik tabloda asla yer almadýðým. Yer aldýðým inancý önceleri baðlarken beni hayata bunun bir yanýlsama olduðuna vakýf oldum ve nasýl da koptum hayattan ve tüm o öðretilerimden beni sýký sýký hayata baðlayan.

Ya ben olacaktým ya da tüm o istem dýþý yanýlgýlara tabi olup uzaklaþacaktým kimliðimden.

Olmamasý gereken bir menü idi soframda yer alan ve asla da olmamasý gereken. Bir hata imiþ olabildiðince uzak durmam gereken ya da yanlýþ bir þýk doðru iþaretlediðim inancý ile karalayýp durduðum.

Ýki uç artý ve eksiz sonsuza uzanan. Ben tam da ortasýndaydým düzlemin iki uç da kendine doðru çekerken. Anlayacaðýn, ne uzuyordum ne de kýsalýyordum. Sadece çevremde dönüp duruyormuþum koca bir hiç olduðum yanýlgýsýyla. Oysa özgür olmalýydým hem de alabildiðine ve yine ayný tezi öne sürüyorum. Özgür bir ruh tek ihtiyaç duyduðum isterse sefil ya da göçebe addedilsin. O özgürlük ve baðýmsýzlýk hissi ise beni mutlu kýlan ve seyrine dalmak haricimdeki âlemin hani beni kifayetsiz ve yetisiz sanrýsý ile mutlu olun. Evet, bazen yetemeyebilmekteyim haricimde geliþen olaylara ve içimde biriktiriyorum pek çok þeyi. Telaffuz etmekten imtina ettiðim onca garip ve uçsuz bucaksýz bir devinim var ki kabul görmediðim… Umurumda deðil artýk. Ýþte bu yüzden hep alýkoydular beni yolumdan sýrf benzerlik teþkil etmediðim için. Sýrf istiflenmiþ onca yenilgi ve üzünç olarak yansýyan o karanlýk aynalara. Oysa bir ayna olabildiðince aydýnlatmalý etrafýný ve iç içe geçen tüm o görüntülerden feyiz almalýlar ya da itibar etmeliyim. Ama itibar edilesi bir dünya deðil benim tercih ettiðim sadece korunaklý o tek kiþilikli dünyam içinde milyonlarca düþünce ve hayal raks ederken. Sorma da artýk neyin hayalini kurduðumu zira tarafýnca onaylanmadýðýný bilmek de ayrýca acý verdi. Ne fark eder onay görsem ya da karþý gelinsem.

Kimse kimseyi ne onaylamak zorunda ne de yerden yere vurma ihtiyacý gütmeli. Ýþte bu yüzden alabildiðine empati yeteneðimi baþ tacý ettim hele ki son birkaç yýl zarfýnda. Bu yüzden de þükrediyorum sahip olduklarýma ve yetinmeyi de hep bir destur yaptým.

Önem arz eden malik olduklarým ve asla da yüksünmüyorum sahip olamadýklarým için. Kazanýmlarým elden geldiðince ve yeri gelip verdiðim tüm o kayýplar bir yaþanmýþlýk ve hayat dersi olarak bana dönerken.

Belki bir tezat þu gözyaþlarým adýmý inkâr ederken ama arkasýndan beliren o gökkuþaðý her þeye bedel ve biliyorum ben de dâhilim o renklere. Beyaz ya da uçuk pembe ama asla koyultulmuþ bir gölge deðil üstelik. Kimsenin gölgesi ya da bir aksi olmak istemedim ve kendi gölgem bana bu kadar sadýk iken ben de bir o kadar sadýðým vicdanýma hep uyum içinde yaþamak istediðim ömür boyu. Bu yüzden isteyen istediði kadar uyumsuz zikretsin adýmý ve böbürlensin uyumlu birliktelikleri ile. Varsýn yok sayýlayým hem de avaz avaz nüksederlerken sefaletimi. Kim sefil kim neye muktedir bu sadece ve sadece O’nun hikmetinde ve O’nun nazarýnda kabul görür. Bu yüzden ne hicap ediyorum kimliðimden ne de çekiniyorum zavallý ruhlar dünyayý cehenneme çevirme gayesi ile ateþe vermiþken düzeneði. Sanýrým cennet de cehennem de zaten yaþanmakta mahþer öncesi.

Cennetimde mutluyum ben daha doðrusu mutluymuþum ve bunu bana yaþatan herkese þükran borçluyum her ne kadar yansýttýðým tezat bir görüntü teþkil etse de.

Herkes kendi dünyasýnda yaþama özgürlüðüne sahip olmalý ve kimse kimseden ne üstün ne de yetkin. Ne ben, ne sen ne de bir baþkasý.

Tüm yetiler ve tüm zafiyetler ne þekilde bir diðerini sorumlu kýlabilir ya da eleþtirilebilir ki… Ne de olsa sadece bir bedenden teþkil etmiyoruz ya da sadece istekler ve ikramlar deðil bize sunulan. Keskin bir irade, sevgi dolu bir gönül ve vicdan pek tabii ki sayýsýz düþünce ve bilgi ile kuþatýlmýþ bir zihin bizi yönlendiren eþlik ederken binlerce duygu. Maruz kalýnan onca haksýzlýk ve ihanet ve onca söylem gerçek dýþý… Ne derse desinler ne de olsa hesap vermek zorunda olduðumuz tek merci var çok uzak görünse de. Hatta ve hatta yaþadýðýmýz þu hayatla zaten hesabýný veriyoruz da yaþadýðýmýz tüm o yenilgi ve hüsranla…