Donduran Alevlerin İçinde Kaldık!
Donduran Alevlerin İçinde Kaldık!
Gönlümde senden kalanı damla damla yudumlayarak bitiriyorum. Karlar yağarken bedenime sensiz üşümenin telaşı ile odamda, hayallerimizle kendimi ısıtmanın derdindeyim.Odamda lambalar yanarken, ben karanlıktayım. Yokluğunla her saniye yanarken sabah olmasını nasıl beklediğimi sen anla ve bana hak ver, hala yaptığının geçerli bir izahı var derken.
Yokluğunun hasret acıları yüreğimi tokmaklar ile döverken, keşke içimizdeki sevgiyi bu kadar çabuk öldürmeden, onu damla damla yaşayabilseydik.Aşkın kelimelerini gözlerimizde okusaydık da, kan kusan hasret ile yakan kelimeleri dilimize almasaydık şimdi üşüyen kalbimizin soğuktan titreten anını yaşamasaydık.
Ne nefesimiz kadar birbirimize yakın olduk nede nefeslerimizin sıcaklığını hissedebildik. Ne oldu bize? Nasıl birden oldu? Sabrı ne çabuk ne arada ne zaman tükettik ya da hangi sokakta kaybettik, bilmiyorum!
Şimdi bilmiyorum sensiz kaç gece kaç asır geçirdim! Sensiz satırlarımı kaç defa anlamsız sözlerle karaladım bilmiyorum!
Şimdi ikimizde içimizi yakan buz gibi kor olmayan yakmayan donduran alevlerin içinde kaldık, nasıl böyle bir yakmayan donduran alev var dersen, gel yanıma gel de gör nasıl olduğunu.
Mehmet Aluç
__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...
(
Donduran Alevlerin İçinde Kaldık! başlıklı yazı
kul mehmet tarafından
11.12.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.